022 | ALLE GOEDS TOEGEWENST VOOR 2011 ... EN OOK DAARNA ...

Meerdere keren ben ik de afgelopen week begonnen aan dit bericht, maar telkens vond ik het te veel gejammer en geweeklaag van mijnentwege. Om kort te gaan : Les 28, 29 en 30 heb ik moeten missen wegens ziekte en opname in Gasthuisberg. Ik ben nu terug thuis en sinds een week gestart met een nieuwe behandeling. Het is echter nog te vroeg om te kunnen zeggen dat mijn toestand nu verbeterd is. Afwachten. Ik hoop echter van ganser harte dat 2011 mij iets gunstiger gezind is. En natuurlijk wens ik alle bezoekers die hier passeren alle goeds toe voor het komende jaar, en ook daarna. Ik ben blij dat ik het toch nog heb kunnen klaarspelen om ook voor 2011 een wenskaart te maken. Voor de geïnteresseerden : De tekst heb ik geschreven met een zelf gefabriceerde zogenaamde 'cola-pen'. De gebruikte inkt is bister. De schrijfstijl zou je kunnen noemen 'informeel' geschreven 'Italic' of 'Humanistisch Cursief'. Daarna heb ik met het computerprogramma 'Paint Shop Pro' de tekst geselecteerd, wit gemaakt, en op de afbeelding van één van mijn schilderwerkjes geplaatst. Voor de liefhebbers van wat meer warme kleuren heb ik nog een tweede versie.

021 | 'ABSTRACT-E-35' IN WORDING ...

Les 27 van maandag 13 december 2010 Na mijn consultatie van vorige donderdag in Gasthuisberg, waar besloten werd wat betreft medicatie op de ingeslagen weg verder te gaan en in januari d.m.v. een coloscopie de toestand eens letterlijk te bekijken, koesterde ik de stille hoop om voortaan opnieuw regelmatig de lessen 'schilderen' te kunnen volgen en die 'drive' van begin september terug te vinden. En deze 27e les verliep alles redelijk goed. Ik had een foto gevonden met een mooie compositie/landschap die ik als kapstok zou gaan gebruiken voor een nieuwe schildering. Het resultaat werd een schildering die ik in verticale stand veel boeiender vond dan in de logische horizontale. Niet dat ik deze laatste niet goed vond, maar die herkenbaarheid van de werkelijkheid blijft me steeds maar storen, en in verticale stand is het spel van vormen en kleuren naar mijn gevoel veel dynamischer. Waarschijnlijk moet ik dan wel nog iets gaan veranderen, o.a. het egaal blauwe vlak, dat bijna automatisch naar een horizon verrwijst. Dat is voor volgende les, hopelijk nu donderdag ! 'abstract-e-35' 'detail 1' 'detail 2'

020 | NIEUW RAAM = LICHTPUNT (fig. & letterlijk)

Les 23 van maandag 29 november 2010 Voor deze les heb ik wederom moeten passen omdat de ongemakken van 'Crohn' en de bijwerkingen van de wekelijkse 'Humira' van die aard waren dat een telefoontje naar 'Gasthuisberg' noodzakelijk werd, en ik om 11.00 uur mocht langskomen ... Les 24 van donderdag 2 december 2010 Ook deze les heb ik aan me voorbij laten gaan omdat ik echt niet in staat voelde om te gaan schilderen in de academie ... Les 25 van maandag 6 december 2010 Na drie dagen 'Questran' genomen te hebben en evenveel namiddagen en avonden geplaagd te zijn door buikkrampen en misselijkheid, besloot ik die dag te stoppen met 'Questran' en in de namiddag in de academie te gaan schilderen. En het ging redelijk goed. Af en toe nog wat lichte buikkrampen, maar de misselijkheid van de vorige dagen bleef uit. En met schilderen heb ik me beperkt tot het opzetten van een eerste magere egale neutrale grijze laag op een doek van 80 cm bij 100 cm, en op een tweede doek van 80 cm bij 120 cm, met de bedoeling om één van de volgende lessen onmiddellijk met een nieuwe schildering te kunnen beginnen. Les 26 van donderdag 9 december 2010 Ook voor deze les zal ik moeten passen omdat ze me in 'Gasthuisberg' verwachten. Hopelijk vinden ze een oplossing voor mijn problemen, zodat ik opnieuw volop kan gaan schilderen en mijn 'drive' terugvinden ... Een L I C H T P U N T ... Ondertussen is thuis op de grote kamer, die ik als atelier zou gaan gebruiken, een nieuw raam geplaatst. De rest van de kamer moet nog verder gerenoveerd worden : isolatie, gyproc, vloerbekleding, verlichting, ... Maar het raam is letterlijk een lichtpunt want zoveel licht heeft deze ruimte nog nooit ontvangen. En met de twee vleugels open kunnen er door het raam horizontaal doeken van 150 cm breed en diagonaal doeken van 220 cm breed verhuisd worden. Dat belooft voor de toekomst ... een lichtpunt ...

019 | IN MEYLANDT : AFGESLOTEN VAN DE BUITENWERELD ... ZALIG ...

Les 21 van maandag 22 november 2010 Om kort te gaan : deze les heb ik spijtig genoeg moeten missen omdat ik me wederom ellendig voelde. Maar ik ga daar verder nu niet over zeuren. Het zij zo. Les 22 van donderdag 25 november 2010 Ondanks een slechte nachtrust, werd deze donderdag toch een positieve dag met veel energie en actie. Het begon al zeer vroeg want omstreeks 7.30 uur arriveerden aannemer en vaklui om te starten met de renovatie van door de brand en de ontploffing van 23 juli 2010 geteisterde delen van de woning. En in de namiddag was er de schilderles in kasteel Meylandt. Het was al 4 weken geleden sinds ik nog bij Herman les had gevolgd. En het werd een zalige, vruchtbare namiddag. Ik voelde me beter dan vorige week maandag, want tijdens de pauze voelde ik me nog niet uitgeteld. Dus ook na de pauze heb ik nog even kunnen schilderen tot een uur of vier, en dan rustig opruimen en met een voldaan gevoel naar huis rijden. En het schilderen? Eerst heb ik op advies van Herman enkele veranderingen aangebracht in schildering 'abstract-e-33' (zie bericht 14). abstract-e-33' En daarna heb ik 'abstract-e-34' (zie bericht 18) onder handen genomen, want ik vond het resultaat van vorige les maar niks. En ik heb de nodige risico's genomen om het geheel wat levendiger te maken. En het eindresultaat is ook niet helemaal mijn ding, maar het is alleszins beter dan het vorige, voor mij althans. 'abstract-e-34'

018 | DAGEN DWALEN DOOR DONKERE DALEN ... EVEN EEN LICHTPUNT ...

Les 19 van maandag 15 november 2010 Ja, ik weet het ook wel, en ik ben het zelf ook beu om het steeds maar over mijn gezondheidsproblemen te hebben. Maar de realiteit is dat ik er 's morgens mee opsta, ze de hele dag meedraag, en ermee ga slapen. De momenten dat ik er geen last van heb en dat ik ze kan vergeten zijn zeldzaam geworden. Medicatie van vochtafdrijvers heeft er voor gezorgd dat de gewichttoename van 6,5 kg aan water bijna letterlijk als sneeuw voor de zon binnen de 5 dagen was verdwenen. Maar ondertussen wordt ik reeds enkele weken geplaagd door inwendige koude rillingen, zonder koorts, die onderhuids door heel mijn lichaam sidderen, soms ondraaglijk, en gepaard gaand met toestanden van misselijkheid en diarree. Voorbije zondag nog was het zo erg dat 's avonds de dokter van wacht is langs geweest, die een verwijsbrief schreef voor een eventuele opname in Leuven via spoed. Na 3.00 uur in de ochtend ben ik dan toch in slaap geraakt, en na het ontbijt omstreeks 7.00 uur voelde ik me stukken beter. En 's middags voelde ik me zelfs redelijk goed en besloot ik om toch maar naar de academie te gaan om te schilderen. Het deed me deugd terug in kasteel Meylandt te zijn en te kunnen schilderen. Het eindresultaat van deze namiddag stond me echter helemaal niet aan. Aan deze schildering 'abstract-e-34' moet nog veel veranderd/verbeterd worden, want in mijn ogen stelt het nu niet veel voor.. Maar dat zal voor volgende maandag zijn, hopelijk. En de schildering 'abstract-e-33' of 'Landschap 15' van les 17 moet ook nog afgewerkt worden, alhoewel, hoe vaker ik ze opnieuw bekijk, hoe beter ik ze vind. Misschien moet er iets gebeuren met de lichte driehoekige vorm links, maar veel mag er niet veranderd worden. Deze namiddag was even een lichtpunt in deze donkere dagen. Les 20 van maandag 18 november 2010 heb ik noodgedwongen moeten missen want er stond wederom een trip naar Gasthuisberg op het programma, met een consultatie voor 'Crohn' en een consultatie 'Hematologie'. Bloedonderzoek gaf aan dat de leukemie nog steeds onder controle is. Enkel de bloedarmoede was verergerd : terwijl de normale waarden voor hemoglobine tussen 13,6 en 17,7 liggen (in België,) was bij mij de waarde ietsjes boven 10. Zou dit misschien de koude rillingen, koude handen en koude voeten kunnen verklaren, denk ik dan? De consultatie voor 'Crohn' resulteerde in een verdubbeling van de injecties met 'Humira' : wekelijks i.p.v. om de 14 dagen. Binnen een dikke maand volgt dan een evaluatie.

017 | A N S E L M K I E F E R

A   N   S   E   L   M    K   I   E   F   E   R

016 | OPGEBLAZEN ... SLAPELOOS ... ENERGIEBOOST ...

Les 18 van maandag 8 november 2010 heb ik noodgedwongen niet kunnen volgen. Een week na het laatste spuitje dat de productie van cortisol door de bijnier moest aanzwengelen, waren de neveneffecten van deze behandeling nog sterker toegenomen. Door vochtopstapeling was mijn gewicht zelfs op enkele weken tijd toegenomen met 6,5 kg. Alles was gezwollen : gezicht, handen, knieën, enkels voeten, ... Ik voelde me misselijk, ongemakkelijk en ook wel ongerust over de constante toename van het gewicht. Ik begon zelfs een beetje te lijken op dat misbaksel van die opgeblazen reuzepop die het luchtruim boven Brugge een tijdje geleden ontsierde. En dan waren er ook nog de schimmels en spasmen in de slokdarm, de slapeloosheid en de aanvallen van energieboost, allemaal bijwerkingen van die spuitjes. Van dit laatste heb ik geprofiteerd om hier in huis toch enkele klusjes te klaren. Het pijnlijke van deze affaire is nu dat uit bloedonderzoek van net voor de behandeling is gebleken dat de bijnier helemaal niet in slaap gewiegd was. Of m.a.w. die 4 spuitjes waren in feite overbodig. Of m.a.w. door die spuitjes is de bijnier overgeactiveerd geworden en heb ik dus gedurende enkele weken een serieuze overdosis cortisol aangemaakt gekregen met alle nare neveneffecten tot gevolg ... verdomme ... Na wederom een consultatie in Leuven, gisteren, doen vochtafdrijvers nu langzaam hun werk en zijn reeds enkele kilo's verdwenen. Het zal echter nog geduld vragen vooraleer alle leed geleden is. Ik hoop volgende maandag opnieuw in de academie van de partij te zijn. En ik hoop ook dat mijn volgende berichten over 'schilderen' zullen gaan i.p.v. over al deze kommer en kwel.

015 | ONTDEKKING VAN EEN STUKJE HEMEL ...

Herfstvakantie 2010 Buiten verandert dag na dag het kleurenpalet van de natuur. Genieten maar ... ook van dit stukje hemel ... Deze vakantie is het ideale moment voor mij om alles even gewoon zijn gang te laten gaan. Voorbije dinsdag heb ik mijn laatste van de vier spuitjes gekregen die de aanmaak van cortisol in de bijnierschors zouden moeten aanzwengelen. En of er aangezwengeld wordt. Het effect op Crohn is in ieder geval positief, en natuurlijk zijn er ook wederom de neveneffecten met 3 tot 4 kg oedeem en de opgejaagdheid en slapeloze nachten. Het zal nu afwachten zijn of de nevenverschijnselen stilaan gaan verdwijnen en of de gunstige evolutie van Crohn zich zal doorzetten zonder stimulatie van de bijnier. Het was enkele dagen geleden dat ik tijdens één van mijn nachtelijke omzwervingen door het huis spijkers en hamer ter hand had genomen, en in de leefruimte twee mijn mijn schilderingen had opgehangen : 'Stilleven 1' (bericht 010) en 'Landschap 15' (bericht 009). Dit laatste kaderde perfect in zijn omgeving, maar de verticale positie van het stilleven stond echter teveel onder druk van het verlaagde plafond, en ik draaide de schildering intuïtief naar de horizontale stand. Afstand nemend, keek ik ,verbaasd over de impact van deze simpele gedaanteverwisseling, naar een nieuwe schildering. Ik ervoer het als de ontdekking van een hééél klein stukje hemel (ach, Mulish zal hier wel voor iets tussen zitten). Het trof me. Nu zou je het een nieuwe titel kunnen geven, bijvoorbeeld 'Landschap 16' of 'Stukje hemel'?

014 | UPS & DOWNS ... MISSCHIEN EEN PAUZE INLASSEN ...

Les 17 van donderdag 28 oktober 2010 De aan deze 17e les voorafgaande nacht was zwaar geweest. Blijkbaar doen de injecties hun werk in het stimuleren tot aanmaak van cortisol in de bijnierschors, want de herkenbare neveneffecten van o.a. Medrol (= synthetische variant) zorgden, net als enkele maanden geleden voor slapeloze nachten en een opgejaagd gevoel. 's Nachts wakker worden, niet meer kunnen slapen, dan de vaatwasser maar leeghalen, dan een machieneke was draaien, nog maar eens proberen te slapen, dan omstreeks 5.00 uur toch maar gaan ontbijten, ... en dan in de namiddag naar de academie. Enkel de twee uren voor de pauze ben ik actief met schilderen bezig kunnen zijn. De nachtelijke escapades van bijna een half etmaal geleden wogen serieus door, zodat ik na de pauze vervroegd ben beginnen opruimen. Ik voelde met uitgeput, met pijnlijke gezwollen voeten en benen. Achteraf was ik opgelucht zonder kleerscheuren terug thuis geraakt te zijn. En voor de pauze? Eerst heb ik twee maagdelijke doeken van 80 cm bij 100 cm een egale magere neutraal grijze laag gegeven. Terwijl deze konden drogen heb ik op een derde doek een detail uit de schildering 'Landschap' van een tijdje geleden, uitvergroot op formaat 80 cm bij 100 cm. Het is een eerste opzet geworden. Er is nog werk aan de winkel. Ik ben er wel nog niet uit of ik het werk verticaal of horizontaal zou gaan afwerken. En over de schildering van vorige les, 'Leven', viel ook nog iets te zeggen. Herman was van oordeel dat het geheel te vlak was. De kleurtonen lagen te dicht bij elkaar. Er mocht iets meer leven/contrast in de schildering komen. Ik kon me daar volledig in vinden en zal later proberen dit voorlopige resultaat te verbeteren. Terwijl ik dit bericht schrijf heb ik wederom een slapeloze nacht achter de rug. En gisteren bij thuiskomst en ook 's avonds nog voelde ik me behalve vermoeid, ook nog ziek/misselijk, naar alle waarschijnlijkheid t.g.v. de terpentijnlucht in de academie en in mijn autootje. Vorig jaar heb ik daar ook regelmatig last van gehad. Maar toen ging dat vlugger voorbij. Nu is mijn algemene toestand toch wel wat minder, en gisterenavond zat het me erg hoog. Even dacht ik dat ik de academie zou moeten gaan opgeven. En later besefte ik dat de pauze van enkele weken (herfstvakantie en 11 november) misschien de mogelijkheid zullen bieden tot herstel en rust. De kuur met die spuitjes is dan ook achter de rug. En de voorbije nacht, tijdens die slapeloze uren ben ik er ook over gaan denken of ik voor het thuis schilderen niet beter zou gaan proberen over te schakelen naar het gebruik van olieverf op waterbasis. Ik heb er schrik van, want ik heb het al eens geprobeerd en dat viel dik tegen, alsof de materie olieverf zich totaal anders gedroeg. En toch zal dit misschien mijn enige optie worden. En ga dan ook zoeken naar info en naar een nederlandstalige handleiding of boek over het werken met olieverf op waterbasis. Iemand suggesties? Even terzijde. Bij het 'googelen' van de medicatie die ik geïnjecteerd krijg, 'Synacthen Depot', kwam ik terecht op dit forum. Verbijsterend wat je daar allemaal vindt. Ik zou zeggen : lang leve de niet prestatiegerichte recreatiesport!

013 | POSITIEVE ENERGIE ...

Les 16 van maandag 25 oktober 2010 Ondertussen heb ik twee van de vier injecties toegediend gekregen, die de bijnier zouden moeten wakker schudden. Na de eerste spuit kwam een tijdelijke verbetering van een dag, maar daarna ging het wederom bergafwaarts. Hopelijk zal het tij ten goede keren na de vier injecties. De schildering waaraan ik vorige donderdag had willen beginnen, was door de onvoorziene trip naar Leuven, uitgesteld tot deze 16e les. En ik voelde met redelijk goed en ik had er wel zin in ... ook al omdat het thema voor de schildering mij toch wel positieve energie gaf : de geboorte van een eerste kleinkind begin 2011, en dus ook de eretitel van opa ... Het was de bedoeling om de silhouetten van mijn zoon en schoondochter onopvallend in de schildering te verwerken. Of het gelukt is? Oordeel zelf! 'abstract-e-32' (of 'Leven')

012 | JUWEELTJES VAN EEN KWART EEUW GELEDEN ...

Of mijn bezoek van eergisteren aan Gasthuisberg oplossingen voor mijn gezondheidsproblemen (zie vorig bericht) heeft opgeleverd valt af te wachten. Specialisten vermoeden dat door het gebruik van entocort en vooral 'medrol' (= chemische variant van het lichaamseigen bijnierschorshormoon) gedurende de laatste jaren de bijnier in slaap gewiegd is, en nu dus onvoldoende bijnierschorshormoon aanmaakt. Om deze aanmaak te activeren krijg ik nu gedurende de eerstvolgende 2 weken 4 injecties. Afwachten en hopen op soelaas ! En wat doe je dan met je vrije tijd, als gepensioneerde met door ziekten en bijwerkingen van medicatie beperkte lichamelijke mogelijkheden? Aan schilderen hier in huis kom ik nog niet toe, omdat het atelier nog steeds wacht op de nodige renovatie (zie bericht 002), en omdat de indringende geur van terpentijn in huis zeer onaangenaam is en trouwens ook ongezond. Ik denk dat ik in de toekomst nog eens moet proberen met olieverf op waterbasis te gaan werken. Dat zou een goede oplossing zijn. Maar eerdere pogingen mislukten omdat de verf totaal anders aanvoelt en reageert. Maar als ik thuis niet schilder, wil dat nog niet zeggen dat ik niet met aanverwante zaken bezig ben : in kranten, tijdschriften, op het www, altijd aan het speuren naar info over schilderen en kunst in het algemeen. Zo was ik onlangs aan het neuzen in enkele mappen waarin ik dingen bewaarde van misschien wel 25 jaar geleden, zaken met betrekking tot de lessen 'plastische opvoeding'. En daar vond ik enkele kleine kleurexperimenten die leerlingen van de lagere graad middelbaar tijdens één van mijn lessen hadden gemaakt. En geef toe, de twee monochromen en het ene kleurrijke, het zijn toch wel juweeltjes om te koesteren, niet?

011 | 2 MAANDEN ZONDER ZIEKENHUIS ... TE MOOI OM WAAR TE ZIJN ...

Les 14 van maandag 18 oktober 2010 De schildering die ik tijdens deze les maakte, hangt nog steeds in de academie tegen de muur te drogen. En ik vergat er enkele foto's van te nemen, maar die zal ik later wel nemen en publiceren. Les 15 van donderdag 21 oktober 2010 Reeds enkele dagen ben ik in de weer geweest met voorbereidingen voor een volgende schildering op formaat 80 cm bij 100 cm, en vandaag heb ik op het doek een lijnenschets gezet met de bedoeling om morgen in de academie onmiddellijk te kunnen starten met schilderen ... maar ... Het was lang geleden dat ik nog eens 2 maanden niet naar Gasthuisberg moest gaan. Ondertussen is er 1 maand voorbij, echter niet zonder problemen. Sinds vorige zaterdag ben ik cortisonenvrij, en dat is positief want nu kan ik opnieuw genieten van het 'slapen' en heb ik terug een beetje spierkracht. Maar het probleem is nu dat de nieuwe medicatie voor 'Crohn' ('Humira'), blijkbaar het afbouwen van de cortisonen ('Medrol') niet kan compenseren. Want reeds weken worden mijn namiddagen en avonden gekenmerkt door misselijkheid, en mijn nachten door meerdere toiletbezoeken. Deze steeds terugkerende dagelijkse misselijkheid en het draaien van nachtposten, hebben mij doen besluiten contact op te nemen met Gasthuisberg. En dus zal ik morgen les 15 moeten missen omdat ik naar Leuven moet voor een consultatie. Hopelijk kan men mij helpen !

010 | MIJN EERSTE STILLEVEN ...

Les 12 van maandag 11 oktober 2010 Aan de nieuwe schildering 'abstract-e-31' was wel enige voorbereiding voorafgegaan. Tijdens het weekend had ik tussen de details uit mijn schilderingen, er eentje gevonden dat ik de moeite vond om als inspiratie te dienen voor een nieuwe schildering. Het was een detail uit de schildering 'abstract-e-26', ook wel genoemd 'de fiets'. Omgekeerd leek deze afbeelding een beetje op een stilleven. Het was niet mijn bedoeling dit detail uit te vergroten tot een copie, maar het op een persoonlijke manier te verwerken. Het resultaat (formaat 80 cm x 100 cm) schonk me echt wel de nodige voldoening. 'abstract-e-31' (of 'stilleven1') Les 13 van donderdag 14 oktober 2010 Tijdens deze les heb ik op advies van coach Herman in de linker bovenhoek van het stilleven een kleine verandering/verbetering aangebracht. En verder heb ik nog twee doeken van 80 cm bij 100 cm een egale magere laag gegeven en enkele schetsen gemaakt ter voorbereiding van volgende schilderingen.

009 | EEN PRODUCTIEVE WEEK ... NIEUWE PADEN ...

Les 10 van maandag 4 oktober 2010 Na het drieluik van de voorbije weken      wilde ik nu graag eens iets anders gaan schilderen. Het grijze en monochrome had enkele mooie resultaten opgeleverd, maar nu was het tijd om nieuwe paden te gaan bewandelen en eens met verschillende kleuren te gaan werken, en misschien nog eens een paar landschappen te gaan schilderen. Het resultaat van deze tiende les zie je hieronder :

…

'abstract-e-29' of 'landschap 13'

Les 11 van donderdag 7 oktober 2010 De schildering die ik tijdens deze elfde les maakte is ook een soort landschap, maar totaal verschillend van het vorige. Ikzelf heb wat moeite met de rechtse bovenhelft van deze schildering. En het geheel komt mij een beetje over als een prentje uit een stripverhaal. Nou, oordeel zelf maar : 'abstract-e-30' of 'landschap 14'

008 | DRIELUIK 'ABSTRACT-E-26,27 EN 28' ... EN NU IETS ANDERS, EEN LANDSCHAP ...

Les 8 van maandag 27 september 2010 Voor vele van mijn schilderingen haal ik inspiratie uit foto's die ik vind in kranten, tijdschriften en op het www. Het zijn foto's die ik selecteer op basis van hun beeldaspecten, dus niet van hun inhoudelijke voorstelling. Op het canvas zet ik dan met houtskool een snelle schets, en van het ogenblik dat ik met olieverf begin wordt de foto bijzaak en primeert de min of meer abstracte compositie. Zo heb ik vorig schooljaar schildering 'abstract-e-5' gemaakt waarvoor ik vertrokken ben van een foto van een vrachtwagenkerkhof. Vandaag zou ik beginnen aan een nieuwe schildering 'abstract-e-28', waarvoor ik dezelfde foto zou gaan gebruiken als vertrekpunt. Het resultaat op het einde van deze achtste les was behoorlijk, maar toch vond ik het niet echt goed. Misschien was het wat te druk en ontbrak ergens een rustpunt? Volgende les eens aan Herman vragen.

.........

foto autokerkhof        'abstract-e-5'            'abstract-e-28'

Les 9 van donderdag 30 september 2010 Op aanwijzing van Herman heb ik in 'abstract-e-28' een groot vlak aangebracht dat de compositie tot rust bracht. 'abstract-e-28' Nu een mooi drieluik is voltooid wordt het tijd nog eens iets anders te schilderen, een abstract landschap bijvoorbeeld. Ook nu vormt een foto het vertrekpunt van een schildering, 'abstract-e-29' of 'landschap 13'. Volgende les werk ik verder aan deze schildering.

007 | LES 7 --> 'ABSTRACT-E-27'

Les 7 van donderdag 23 september 2010 Toen ik het schildersatelier in kasteel Meylandt binnen ging en mijn schildering van enkele dagen terug tegen de witte muur zag hangen, kwam mij dit werk 'de fiets' nog beter/sterker over dan voorheen. Het zou moeilijk worden om tijdens deze zevende les een evenwaardige schildering te maken. En het heeft me echt wel moeite gekost om een nieuwe schildering te maken, met een ander warmer kleurenpalet. Het resultaat 'abstract-e-27'mag dan misschien wel goed zijn, maar 'de fiets' van vorige les heeft toch meer te bieden o.a. wat betreft afwisseling, speelsheid, contrasten, licht-donker, dieptesuggestie, prikkeling van de verbeelding, ...

For my English-speaking friends (if not correct, I hope my English is communicative) 007 | LESSON 7 --> 'ABSTRACT-E-27' Lesson 7 : Thursday 2010-09-23 When I entered the studio in Castle Meylandt, and I saw my painting ‘abstract-e-26’ hanging on the white wall, this work seemed to me much better/powerful than before. It would be difficult to make a new painting, having the same quality. And making this painting has given me a lot of efforts. Maybe the result ‘abstract-e-27’ is good, but ‘The Bike’ has more to offer : varied, playful, full of contrast, light-dark, perspective, stimulating fantasy, …

006 | JAAAA ... DEN DIESEL KOMT TRAAG OP GANG ...

Ongeveer een jaar geleden schreef ik in bericht 86 van mijn blog het volgende : "Het was jaren geleden dat ik me nog zo goed gevoeld had als tijdens de voorbije vakantiemaanden. Geen noemenswaardige problemen of lasten van mijn medereizigers Crohn en CML, het terug kunnen fietsen, het terug kunnen klussen, het zien van die ene koninginnepage, het fijne weer ... ik kan er nu nog van nagenieten". Vandaag denk ik met weemoed terug aan die zalige periode, en probeer ik de voorbije maanden van kommer en kwel zo snel mogelijk te vergeten. En het was kommer en kwel, want alles wat ook maar kon tegen zitten, zat tegen : de ondoenbare neveneffecten van verschillende medicamenten, de spierzwakte die me zelfs niet toeliet met mijn hond 'Boomer' te gaan wandelen, een opname van vijf dagen in het ziekenhuis, een tiental consultaties in 'Gasthuisberg', de brand en de ontploffing (zie bericht 002), de auto die achter op onze auto botste toen we op weg waren naar 'Gasthuisberg', de tien dagen ongerustheid na het telefoontje van Leuven met de melding dat er in mijn bloed afwijkingen waren vastgesteld, en dat de leukemie dus terug actief was, hetgeen later een fout van het labo bleek te zijn, mijn dochter die in Leuven slachtoffer was van 'skimming', ... maar, en ik hou hout vast, ik begin me stilaan ietsjes beter te voelen ... .

For my English-speaking friends (if not correct, I hope my English is communicative) 006 | YES … THE DIESEL ENGINE STARTS SLOWLY… About a year ago I wrote the following message 86 on my blog : “It has been several years since I had felt as well as during the last months. No considerable problems or sufferings from Crohn and CML, my travelling companions, being able to cycle again and to do odd jobs, seeing that beautiful hairstreak, the sunny weathers … at this moment I even can enjoy the memory"! Today I think back to that gorgeous period with sadness, and I try to forget the past months of trouble and affliction as soon as possible. And it was all troubles and torments, because everything that could be against, was against : the unbearable side effects of several medications, the muscle weakness which even didn’t allow me to walk with my dog ‘Boomer’, the admission into hospital for five days, ten consultations in hospital, the fire and the explosion (message 002), the car which crashed into the back of our car, the ten days of concern, being the result of a phone call from hospital with the message leukemia is back in the blood, which afterwards apparent to be a gross error of the lab, my daughter who was victim of skimming, … but … touch wood … I’m feeling better and better, gradually … And I started painting at the academy last Monday September 20, and I enjoyed! You can see the result : ‘abstract-e-26’ (or ‘The Bike’).

Les 1 van donderdag 2 september 2010 Deze eerste les van mijn derde jaar heb ik spijtig genoeg moeten missen omdat er een dagje 'Gasthuisberg' op het programma stond, met in de voormiddag een 'gastroscopie' en in de namiddag een consultatie 'hematologie', waar ik te horen kreeg dat het alarmerende bericht als zou de leukemie opnieuw actief zijn, een loos alarm was t.g.v. een menselijke fout. Les 2 van maandag 6 september 2010 De laatste maanden had ik al zoveel desillusies (wel willen, maar niet kunnen) te verwerken gekregen, dat ik er me mee verzoend had dat schilderen nog niet voor deze les zou zijn. Wel heb ik Esther en de collega's een bezoek gebracht in kasteel Meylandt. Les 3 van donderdag 9 september 2010 Ook Herman en de collega's van de donderdag namiddag heb ik een bezoek gebracht. En stilaan begon het toch wel een beetje te kriebelen ... Les 4 van maandag 13 september 2010 En reeds enkele dagen voelde ik dat de conditie beetje bij beetje beter werd. Niet dat dit veel voorstelde. Maar samen met mijn bezoeken aan de academie, zorgde dit gevoel er voor dat ik les 14 ben gaan volgen. Ik heb het heel rustig aan gedaan, en drie doeken een egale magere laag gegeven, en op een ander doek van 80cm bij 100cm met houtskool een schets opgezet als kapstok voor een nieuwe schildering. Les 5 van donderdag 15 september 2010 Ook deze les moest ik noodgedwongen missen omdat er een raadpleging op de afdeling 'inwendige' op het programma stond. Op 4 augustus was ik gestart met een nieuwe medicatioe voor 'Crohn', namelijk 'Humira'. Het zijn spuitjes die ik vanaf nu aan mezelf mag toedienen. De resultaten van deze behandeling gedurende anderhalve maand zijn hoopgevend, want de ongemakken van 'Crohn' zijn minder intens en minder frequent. Les 6 van maandag 20 september 2010 Een half uur voor tijd arriveerde ik aan kasteel Meylandt. Het zonneke deed deze laatste dag van de zomer alle eer aan. Vandaag zou ik eindelijk opnieuw gaan schilderen. ... EN DEN DIESEL GERAAKT OP KRUISSNELHEID ... En het werd na lange tijd nog eens zo'n les waarbij het schilderen vlot verliep, en waarbij het resultaat 'abstract-e-26' (of je kan het 'de fiets' noemen) mij innige voldoening schonk. Details :

005 | OVERZICHT WERKEN 2 JAAR SCHILDEREN ...

In afwachting van het heropstarten van de schilderactiviteiten geef ik hier nog een overzicht van de werkstukken die ik gemaakt heb tijdens het eerste en het tweede jaar aan de academie. De werkstukken staan in chronologische volgorde zodat de evolutie (als er die al zou zijn) misschien te merken is. Klik op onderstaande collage om de slideshow van het eerste jaar te zien.

For my English-speaking friends (if not correct, I hope my English is communicative) 005 CHRONICAL VIEW OF 2 YEARS OF PAINTING In expectation of the restart of painting activities you can examine all the works I’ve made during the past two years. Click on the first collage to see my works of the first year at the academy, and click on the second collage to see the paintings I’ve made last school year, my second year painting at the ‘Academy of Fine Arts’ in castle ‘Meylandt’. The works are placed chronological so you can notice progress, if there is any of course.

Klik op onderstaande collage om de slideshow van de werken van het tweede jaar te bekijken.

004 | ONTDEKKING VAN DE 'VERBEKE FOUNDATION' ... KUNST IN BEWEGING ...

Vandaag is het juist 71 dagen geleden sinds ik mijn laatste werk schilderde. Sindsdien was het allemaal een beetje kommer en kwel. Een abominabele fysieke conditie , gebeurtenissen zoals de brand en de gasontploffing, om nog maar niet te spreken van de naweeën met verzekeringen, experts, ... , de onbruikbaarheid van mijn schilderatelier, ... De laatste tijd duikt in mijn gedachten regelmatig een citaat op van Kahlil Gibran :"Wij leven allen om schoonheid te ontdekken, al het andere is een vorm van wachten." En vooral dat laatste woord ... wachten ... dat vertolkt vaak bovendrijvende gevoelens van nu eens hoopvolle verwachtingen, en dan weer van nutteloosheid en verloren tijd. En dan gebeurt het wel eens dat ik zelfs overdag voor de televisie zit te zappen, zoekend naar wat verstrooiing of iets boeiends. Zo belandde ik een tijdje geleden op Nederland 2 bij het programma 'Avro Kunstuur' dat een bezoek bracht aan de 'Verbeke Foundation' in Kemzeke bij Sint-Niklaas. En ik zat voor de rest van de uitzending aan het scherm gekluisterd ... boeiend zeg ... Ik had er nooit van gehoord ... en op maar een anderhalf uurtje rijden vind je dit 'kunst(pret)park' ... fantastisch ... Voor de vakantie voorbij is ga ik proberen daar een bezoek te brengen, een daguitstap van te maken, als Crohn en de anderen het mij toestaan ...

For my English-speaking friends (if not correct, I hope my English is communicative) 004-DISCOVERY OF THE ‘VERBEKE FOUNDATION’ … ART IN MOTION … Today it has been 71 days ago since I’ve painted my last work. Ever since it was all trouble and affliction : an appalling form, the fire and the explosion, the aftereffects with insurances, agents, assessors, contractors, … , the unusable studio, … Regularly a quotation by Kahlil Gibran comes to the surface in my mind :”We live only to discover beauty. All else is a form of waiting”. And specially the last word of that quote … waiting … it often expresses feelings of occasionally hopeful expectations, or otherwise useless time. An sometimes, even by day, I’m watching television, zapping and searching for some entertainment or some fascinating stuff. And so I discovered on Dutch television ‘Avro Arthour’, visiting the ‘Verbeke Foundation’ in Kemzeke, near to Sint-Niklaas, Belgium. And I was glued to the screen … holding my attention … I will try to visit this domain before holydays are over, of course with the permission of ‘Crohn an my other companions’. The Verbeke Foundation, founded by art collectors Geert and Carla Verbeke-Lens, is a private art site which first opened doors to the general public on June 1st of 2007.. As a ‘refuge of arts’ the domain offers chances to young / less renowned artists and holds an impressive collection of modern and contemporary art. Culture, nature and ecology go hand in hand in the Verbeke Foundation. With 12 hectares (29.7 acres) of scenic area and 20,000 m² (4,9 acres) covered spaces, the Foundation is one of the largest private initiatives for contemporary art throughout Europe. The warehouses of the former Verbeke transport agency were transformed into unique exposition halls. One of the buildings was furnished to exhibit Verbeke’s extraordinary collection of collages and assemblages. The Verbeke Foundation is subject to a continuous growth process. Artists have the ability to reside, larger and smaller exhibitions relieve each other… the Verbeke Foundation resembles a living organism and so looks different one day to another. “Our exhibition space does not aim to be an oasis. Our presentation is unfinished, in motion, unpolished, contradictory, untidy, complex, inharmonious, living and unmonumental, like the world outside of the museum walls. You will find no flamboyant sensational buildings here, but rather, a refreshing, unpretentious place to look at art and a subtle criticism of the art world”. Geert Verbeke

De Verbeke Foundation is een private kunstsite die geopend werd op 1 juni 2007 door kunstverzamelaars Geert en Carla Verbeke Lens. Cultuur, natuur en ecologie komen er samen. De ruimte herbergt een indrukwekkende verzameling van moderne en hedendaagse kunst en biedt als ‘kunstenvrijplaats’ ook kansen aan jonge kunstenaars. Met zijn 12 hectare natuurgebied en zijn 20.000m² overdekte ruimten is de Verbeke Foundation één van de grootste privé-initiatieven voor hedendaagse kunst in Europa. De loodsen van het vroegere transportbedrijf van Geert Verbeke werden omgebouwd tot unieke expositieruimtes. Eén van de gebouwen werd ingericht om de uitzonderlijke verzameling collages en assemblages tentoon te stellen. De Verbeke Foundation is een aanhoudend groeiproces. Kunstenaars kunnen er in residentie, verblijven, grotere en kleinere tentoonstellingen wisselen elkaar af…, waardoor de Foundation, zoals een ademend organisme, er elke dag anders uitziet. "Onze tentoonstellingsruimte wil geen oase zijn. Onze presentatie is onaf, in beweging, ongepolijst, contradictorisch, slordig, complex, onharmonieus, levend en onmonumentaal, zoals de wereld buiten de museummuren.” Geert Verbeke

Verbeke foundation
Avro KunstUur Museumgasten
Avro KunstUur, De Verbeke Foundation 1
Avro KunstUur, De Verbeke Foundation 2

003 (162) | DE SCHREEUW VAN DE NATUUR ... SURREALISTISCH STIL ...

De ongemakken van 'Crohn' en één van de bijwerkingen van 'Medrol', namelijk 'slapeloosheid', zorgen er reeds maanden voor dat het begrip 'nachtrust' voor mij enkel een aangename vage herinnering is uit een ver verleden. Het in één ruk een keertje kunnen doorslapen tot een uur of 4.00 in de ochtend, en soms zelfs tot 5.00 uur, is zeer uitzonderlijk. Mijn nachtrust is meestal opgedeeld in verplaatsingen naar de badkamer, of naar het bankstel, of naar de koelkast, of naar het apotheekkastje, of terug naar bed. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik overdag regelmatig al eens in slaap val. Zo heb ik meermaals een tourrit op tv gevolgd vanaf bijvoorbeeld een 40 km van de aankomst, maar enkel het podium gezien. En dagelijks zit ik dan ook omstreeks 5.00 uur 's ochtends aan de ontbijttafel, met open ramen en deuren de verfrissende buitengeur opsnuivend, te genieten van ... heerlijke boterhammen van melkbrood met boter en aalbessengelei, en een kopje koffie ... en van het concert dat de natuur me elke ochtend gratis aanbiedt in de vorm van bij momenten prachtige avantgardistische samenzangen van allerhande vogelgeluiden ... en van het ochtendgloren ... een genieten van het ontstaan van alweer een nieuwe dag ... heerlijk.

For my English-speaking friends (if not correct, I hope my English is communicative) 162 THE CRY OF NATURE … SURREALISTIC SILENCE … The discomforts of ‘Crohn’ and also ‘sleeplessness’ caused by ‘Medrol’, they’re concerned in the meaning of ‘a good night’s sleep’, which is a pleasant, vague memory in the past. Sleep on during a uninterrupted period until 4 or 5 o’clock in the morning is exceptional. All through the night I’ve to go to the bathroom, or to the couch, or to the fridge, or to the pharmacy box, or back to bed. So, it isn’t surprising I’m regularly falling asleep by day. Almost all the time at 5.00 o’clock in the morning, I’ve breakfast. Through the open doors and windows I get a sniff of fresh air, and I enjoy some delicious slices of bread and butter and jelly, and a coffee … and I enjoy the concert nature offers me every morning for free as it stands for beautiful avant-garde warbling of the birds … and I enjoy the break of day … I enjoy the origin of an exclusive new day … wonderful. But ever since the inferno and the explosion (post 161), daybreak has lost his golden brilliance. This morning, for the fifth time nature did not turned up … no concert … just a creepy and frightening silence, with which I’m uneasy again and again … the silent full cry of nature. Writing this post, I’m thinking of tomorrow morning … will nature still out this silence, so painful, and still transform breakfast into a surrealistic scene, or will nature make a complete recovery … I heartily hope so …

Maar sinds het inferno en de explosie van vorige vrijdagavond (zie vorige bericht)heeft de morgenstond haar goud in de mond verloren. Het was deze morgen de vijfde keer op rij dat de natuur forfait gaf ... geen concert ... enkel een akelige en beangstigende stilte die me telkens een onbehaaglijk gevoel gaf ...de geluidloze schreeuw van de natuur. En terwijl ik dit nu neerschrijf denk ik reeds aan morgenvroeg ... zal de natuur nog steeds zo pijnlijk luid de stilte uitschreeuwen en het ontbijt wederom tot een surrealistisch tafereel herscheppen, of gaat ze zich stilaan herstellen ... ik hoop van ganser harte dit laatste ...

002 (161) | INFERNO ... AL BIJ AL GELUK GEHAD ...

Vrijdag 23 juli 2010 beloofde een doordeweekse vakantiedag te worden met in de namiddag een toch wel enigszins saaie tourrit met een bijna voorspelbare massasprint en winnaar. Iets voor 18 uur heb ik toen de televisie uitgezet, en ben ik naar buiten gegaan. En vanaf dat moment veranderde het alledaagse in schrikwekkende visioenen, en de vakantietraagheid in een omschakeling naar een snelle 'automatische piloot'.

Ik had een brandgeur waargenomen en een luid gesis alsof er ergens iemand met een gasbrander een roofing dak aan het repareren was. Ik wandelde de tuin in, draaide me om en overzag de daken van buren en van ons huis. En toen zag ik op het dak van de achterbouw van de buurvrouw vlammen en pekzwarte rook. En dit werd snel erger. En toen kwam mijn 'automatische piloot' in actie. Ik ben beginnen roepen 'brand, brand, brand, bel de brandweer!' en ons huis binnengelopen, de straat op gelopen, de buurvrouw gearlarmeerd en ook de buurvrouw van mijn buurvrouw, de auto gaan verplaatsen, binnen in huis deuren gaan dichtdoen, stekkers uit de stopcontacten gaan trekken, ... Na een half uurtje ongeveer is dan de brandweer gearriveerd. Die was onderweg even opgehouden door een ongeval met een vrachtwagen die dwars over de weg stond. En dit oponthoud bleek achteraf misschien slachtoffers voorkomen te hebben, want toen de brandweerlieden uit hun wagen stapten ontplofte met een enorme knal en luchtverplaatsing een gasfles. Zouden er dan toch engelbewaarders zijn? Ach, ik geloof er niet in, maar laat de mythe van de beschermengel maar blijven voortleven.

Friday, July 23, 2010, at 18.00 hours local time, a fire and a gas explosion has destroyed some rear outbuildings, the kitchen and many windows at our next-door neighbour. The 87 years old plucky lady is okay and meanwhile she’s staying at her daughters. The huge explosion also has consequences for our house: dust and left soot everywhere, broken doors, broken glass, holes in the roof of the garden house ... and also for my painter’s studio : window completely destroyed, burst ceiling , broken roller blinds, everything in the room moved and shaken, fire spots covering the floor, dust, soot, doors of closets breaking down … and the paintings … at first sight appeared to be hanged against the walls or stacked in a corner of the room … undamaged…a miracle … one painting always will remind me of this terrifying inferno ... I never ever want to go through this once more...(if not correct, I hope my English is communicative)

Nu zijn we een paar dagen verder. De brand en de ontploffing heeft bij onze buur de achterbouw , keuken en ramen vernield. De 87-jarige kranige buurvrouw stelt het goed en verblijft ondertussen bij haar dochters.



De enorme ontploffing heeft ook gevolgen gehad voor onze woning : stof en roetaanslag overal, vier kapotte deuren, glasbraak, gaten in het dak van het tuinhuis … en ook voor het schildersatelier : raam volledig vernield, plafond rondom gescheurd, rolgordijn stuk, alles verplaatst en door elkaar geschud, brandvlekken in de vloerbekleding , stof, roet, deuren van kasten stuk … en de schilderijen … leken op het eerste gezicht onbeschadigd tegen de muren te hangen of gestapeld te staan … een mirakel … één schilderij (centraal) zal mij altijd doen terugdenken aan deze schrikwekkende inferno … Nooit wil ik zoiets nog eens meemaken …