| De ongemakken van 'Crohn' en één van de bijwerkingen van 'Medrol', namelijk 'slapeloosheid', zorgen er reeds maanden voor dat het begrip 'nachtrust' voor mij enkel een aangename vage herinnering is uit een ver verleden. Het in één ruk een keertje kunnen doorslapen tot een uur of 4.00 in de ochtend, en soms zelfs tot 5.00 uur, is zeer uitzonderlijk. Mijn nachtrust is meestal opgedeeld in verplaatsingen naar de badkamer, of naar het bankstel, of naar de koelkast, of naar het apotheekkastje, of terug naar bed. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik overdag regelmatig al eens in slaap val. Zo heb ik meermaals een tourrit op tv gevolgd vanaf bijvoorbeeld een 40 km van de aankomst, maar enkel het podium gezien. En dagelijks zit ik dan ook omstreeks 5.00 uur 's ochtends aan de ontbijttafel, met open ramen en deuren de verfrissende buitengeur opsnuivend, te genieten van ... heerlijke boterhammen van melkbrood met boter en aalbessengelei, en een kopje koffie ... en van het concert dat de natuur me elke ochtend gratis aanbiedt in de vorm van bij momenten prachtige avantgardistische samenzangen van allerhande vogelgeluiden ... en van het ochtendgloren ... een genieten van het ontstaan van alweer een nieuwe dag ... heerlijk. | For my English-speaking friends (if not correct, I hope my English is communicative) 162 THE CRY OF NATURE … SURREALISTIC SILENCE … The discomforts of ‘Crohn’ and also ‘sleeplessness’ caused by ‘Medrol’, they’re concerned in the meaning of ‘a good night’s sleep’, which is a pleasant, vague memory in the past. Sleep on during a uninterrupted period until 4 or 5 o’clock in the morning is exceptional. All through the night I’ve to go to the bathroom, or to the couch, or to the fridge, or to the pharmacy box, or back to bed. So, it isn’t surprising I’m regularly falling asleep by day. Almost all the time at 5.00 o’clock in the morning, I’ve breakfast. Through the open doors and windows I get a sniff of fresh air, and I enjoy some delicious slices of bread and butter and jelly, and a coffee … and I enjoy the concert nature offers me every morning for free as it stands for beautiful avant-garde warbling of the birds … and I enjoy the break of day … I enjoy the origin of an exclusive new day … wonderful. But ever since the inferno and the explosion (post 161), daybreak has lost his golden brilliance. This morning, for the fifth time nature did not turned up … no concert … just a creepy and frightening silence, with which I’m uneasy again and again … the silent full cry of nature. Writing this post, I’m thinking of tomorrow morning … will nature still out this silence, so painful, and still transform breakfast into a surrealistic scene, or will nature make a complete recovery … I heartily hope so … |
| Maar sinds het inferno en de explosie van vorige vrijdagavond (zie vorige bericht)heeft de morgenstond haar goud in de mond verloren. Het was deze morgen de vijfde keer op rij dat de natuur forfait gaf ... geen concert ... enkel een akelige en beangstigende stilte die me telkens een onbehaaglijk gevoel gaf ...de geluidloze schreeuw van de natuur. En terwijl ik dit nu neerschrijf denk ik reeds aan morgenvroeg ... zal de natuur nog steeds zo pijnlijk luid de stilte uitschreeuwen en het ontbijt wederom tot een surrealistisch tafereel herscheppen, of gaat ze zich stilaan herstellen ... ik hoop van ganser harte dit laatste ... |
