091 | OPENING TENTOONSTELLING 'RE:CONVERSE#2 KUNSTSTUKKEN'

In het kader van de 'parallel events manifesta 9' wordt op zondag 9 september 2012 om 11 uur de tentoonstelling 'RE:CONVERSE#2 KUNSTSTUKKEN' geopend. Deze richt de lens op de Limburgse kunstacademies en kunstkringen, die hun visie op reconversie voorstellen in de badzaal van het mijngebouw. Curators zijn Herman Maes en Jan Van de Kerkhof. Gelieve uw aanwezigheid te bevestigen voor 3 september via cultuurplatform@limburg.be met vermelding van uw naam en het aantal personen. U bent van harte welkom ! De interacties tussen de kunststukken van vandaag en de met geschiedenis beladen architectuur van de badzalen zullen ongetwijfeld sterke indrukken achterlaten. De tentoonstelling blijft nog te bezoeken tot 11 november 2012 in het Badzalencomplex, Koolmijnlaan 201 te 3582 Beringen.

090 | THUISATELIER DRAAIT ... WORSTELEN MET DE WERKELIJKHEID ...

Thuisatelier De vierdaagse naar Zeeland (zie bericht 088) van de eerste week van juli had enkele schetsen opgeleverd van de omgeving van 'Villa Magnolia', onze verblijfplaats in Oostkapelle. Het schilderen ter plaatse 'en plein air' was er toen niet van gekomen. Maar die schetsen, samen met enkele foto's die ik daar gemaakt had, zouden voldoende materiaal leveren om in mijn thuisatelier enkele schilderijen te kunnen maken. En dat is gelukt. Gisteren heb ik twee schilderingen afgewerkt. Het was de tweede ochtend in Oostkapelle toen ik me 's morgens rond een uur of zes, gewapend met schetsblok en pen, voor het kleine huisje, dat ik gemakshalve maar 'oranjerie' noemde, installeerde. Dit waren zalige momenten. De wereld die nog leek te slapen. De zon die het mistige aan het verdrijven was. En daar zat je dan te schetsen, midden in een natuur die al volop actief was, fladderend, fluitend, kwetterend, ... zalig ... Het uiteindelijk resultaat is de schildering 'Oranjerie Villa Magnolia' geworden. En belangrijk om weten : het is geen kopie van de werkelijkheid, wat trouwens nooit mijn bedoeling was. We hadden aan de achterkant van 'Villa Magnolie' op het gelijkvloers een kamer met een terrasje, afgeschermd door hagen. En vanaf dat terras heb ik op de derde dag 's ochtends enkele schetsen gemaakt van de tuin, met in de verte het kleine huisje, de 'Oranjerie'. In mijn thuisatelier is hieruit dan de schildering 'Zomers Zicht Vanaf Terras Magnolia' voort gekomen. Ook deze schildering had nooit de bedoeling de werkelijkheid te kopiëren. Worstelen met de werkelijkheid Altijd al heb ik moeite gehad met het kopiëren van de werkelijkheid in de kunst. Wel kan ik appreciatie opbrengen voor het vakmanschap dat bijvoorbeeld fluweel zo kan weergeven dat je werkelijk fluweel ziet en zou willen aanraken. Het kopiëren is zo tijdrovend, en voor mezelf vind het zonde van het tijdverlies. Ik spendeer mijn tijd liever aan creatieve acties, aan ontdekkingstochten, aan spelen met composities en beeldaspecten zoals kleur, vorm, contrast, ritme, beweging, verrassing, ... Je kan natuurlijk de werkelijkheid als onderwerp nemen en deze veranderen in een nieuwe waarheid, jouw waarheid, door te bewerken, te veranderen, te verbeteren, te accentueren, er jouw werkelijkheid van te maken ... en dat is wat ik met de twee schilderingen gedaan heb. De landschappen zijn herkenbaar maar veranderd in functie van o.a. de compositie, de kleurencombinatie of -contrast, de vorm, de techniek, de sfeer, ... Deze landschapsschilderingen waren leuke tussendoortjes, maar ik denk dat ik toch ga terugkeren naar het meer non-figuratieve van kleur en vorm, waarin ik me bij momenten totaal in kan verliezen, en achteraf ook vaak intens van kan genieten ...

089 | 2-DAAGSE AAN DE 'LEIE' ...

Vorige week hebben Liesbeth, mijn echtgenote, en ik een tweedaagse doorgebracht aan de 'Leie'. Het is een aaneenrijgen van heerlijkheden geworden, zoals daar waren de fietstochtjes langs de Leie, de bezoeken aan het museum 'Dhondt-Dhaenens' in Deurle (Sint-Maartens-Latem) en het 'Raveelmuseum' in Machelen, het genieten van spijs en drank op tijd en stond, ... en dit alles in een lagere versnelling ... Fietsen Na de testtocht met de fiets tijdens de eerste dag, zo'n 10 km, ging ik de tweede dag in op een uitdaging van een trip van ongeveer 30 km. En achteraf stond ik een beetje versteld van mezelf, want deze fysieke test doorstond ik wonderwel goed ... dat was dan ook tevens positief nieuws. Reeds in alle vroegte, rond een uur of 9, vertrokken we aan 'Auberge du Pêcheur', waar we overnacht hadden. De ochtendzon priemde letterlijk haar stralen door het groene lover van de bomen en creëerde een bijna sacrale sfeer ... adembenemend mooi ! En onderweg passeerden we een merkwaardig bouwwerk, 'River Lange', een woning gebouwd door de architect 'De Nil' in 1933-34 in de stijl van de 'Nieuwe Zakelijkheid'. Let op de opeenstapeling van de 8 raampjes ... verdorie, bijna 80 jaar oud, of jong ... prachtig, toch? En dan kilometers fietsen langs de Leie, die oase van rust ... maar ook bij momenten een scheidingslijn tussen twee totaal verschillende werelden ... met aan deze zijde de heerlijke verwilderde diversiteit van de natuur, en aan de overzijde de villa's met hun tuinen, hun strakke grootschaligheid, en de aangemeerde bootjes, jachtjes, ... Musea De eerste dag bezochten we het museum 'Dhondt-Dhaenens' in Deurle (Sint-Maartens-Latem) naar aanleiding van de 'Biënnale van de Schilderkunst 2012' - 'DE MENS IN BEELD', die parallel liep met het 'Raveelmuseum' in Machelen. Beide exposities focusten op de menselijke figuur en hoe die in de 20e eeuw werd afgebeeld door schilders zoals o.a. Permeke met zijn nogal somber kleurenpalet en Karel Appel met zijn palet van spectrale kleuren als tegenpool, en James Ensor, Roger Raveel, Neo Rauch, Ellen De Meutter, Mario De Brabandere, en nog vele anderen ... Eén van de werken die mij fascineerde was 'Lot'(1993) van Neo Rauch (°1960), een werk met zwarten, grijzen, bruinen, okers, ... en een vreemde vormentaal, een narratieve wereld met eigenaardige figuren en architecturale elementen ... geschilderd op ribbelkarton. De tweede dag hebben we het 'Raveelmuseum' in Machelen bezocht om er het andere gedeelte van de biënnale te gaan bekijken, en daarna ook Raveel.   Het schilderij 'Stilleven met gipsen kop' (1994) van Mario De Brabandere in een monochroom groen kleurenpalet sprak me erg aan, alsook het werk 'Breekpunt' '2012) van Ellen De Meutter. Endan Raveel. Zijn werk kunnen we vele adjectieven toedichten : eigenzinnig, luchtig, humoristisch, gedurfd, creatief, grensoverschrijvend, vernieuwend, positief, speels, kleurrijk, ...     en nog veel meer ... nog te bezichtigen tot 30 september 2012 in beide musea van woensdag tot zondag (Raveel) en van dinsdag tot zondag (Dhondt-Dhaenens).