146 | OPNIEUW OLIEVERF ... HEERLIJK ... | LOSGESLAGEN GEHOORSTEENTJE ... ELLENDE

De ruwe houtskoolschets (zie bericht 145) is ondertussen een volwaardige olieverfschilderij geworden. En het interessante van dit werk is dat de twee doeken die deze 28e schildering vormen ook als afzonderlijke schilderijen kunnen beschouwd worden. En ja, ik vind ze zelfs individueel sterker ... toch? 'Toekomst' ('Look to the future') Olieverf op doek (Oil on canvas) 160 cm x 120 cm (63.0 in x 47.2 in) 26 juli 2014 (July 26, 2014) 'Toekomst'(L)('Look to the future' (L) 'Toekomst'(R)('Look to the future' (R) En ondertussen is het ook stilaan duidelijker geworden dat de valpartij, tijdens een fietstocht op 20 mei 2014 in Bree, een nog grotere impact op mezelf heeft gehad dan eerst werd vermoed. Zo is er nog steeds de wonde aan mijn linker elleboog die onveranderd blijft en niet normaal heelt, en waarvoor ik in de loop van de volgende weken enkele specialisten in Sint-Rafaël en Gasthuisberg ga raadplegen. En zo is er bijvoorbeeld ook de draaierigheid die plots opdook toen ik omhoog keek naar het nest met de twee jonge merels, en waarbij ik niet anders kon dan vallen. Een test bij een specialiste op de afdeling 'neurologie' in Leuven, wees uit dat ik 'BPPD' (Benigne Paroxysmale Postionele Draaiduizeligheid)had, waarschijnlijk ten gevolge van de val. Bij BPPD zijn gehoorsteentjes (otoconia) los geraakt van het evenwichtsorgaan en elders terecht gekomen waardoor het evenwicht verstoord wordt. Oefeningen zouden na enkele weken soelaas kunnen brengen. Daar ben ik nu reeds een tijdje mee bezig, en ik merk stilaan verbetering! En binnen een paar dagen hoop ik met een volgende schildering te beginnen ... eerst even ter plaatse rust ...

145 | MOEIZAME & TRAGE REVALIDATIE ... DESALNIETTEMIN AFGEWISSELD MET KLEINE POSITIEVE ERVARINGEN ...

Ondertussen is het 51 dagen geleden sinds die fatale valpartij met de fiets ... en het herstel verloopt echt tergend langzaam ... zo traag dat het lijkt alsof er helemaal geen vooruitgang te bespeuren is ... en dan duiken er bij momenten donkere gedachten op en zoeken tranen zich een weg door het baardhaar ... En toch zijn er de laatste dagen ook enkele lichtpuntjes deze negatieve spiraal komen ombuigen. Zo ben ik vorige week een voorzichtige zoektocht begonnen naar inspirerende kapstokken om toch ook stilaan opnieuw te kunnen gaan schilderen ... en ja hoor, enkele dagen geleden ben ik, ondanks de nekbrace, begonnen met een ruwe houtskoolschets op een (dubbel) doek ... En op diezelfde dag, in de voormiddag, zag ik in de tuin de eerste slak van deze zomer die de oversteek over de gazon (in feite meer mos en klaver dan gras) waagde ... En vandaag staat het doek van 160 cm bij 120 cm ongeduldig te wachten op de eerste olieverf, want dat is geleden van 17 mei, dus bijna 2 maanden ... Ik hoop gauw de smaak van het schilderen opnieuw te pakken te krijgen, ook al zal dat enkel in de voormiddag kunnen. En komt daarbij dan ook nog dat er voor deze en volgende week 2 trips naar Gasthuisberg staan gepland, naar neurochirurgie en naar algemene neurologie. Hopelijk zal bericht 146 niet zo lang op zich laten wachten, en zal het 'kleur' bevatten ...