179 | WACHTEN ... INFILTRATIE ... HOPEN ... DROMEN ....

2016 is tot nu een zeer druk en zwaar jaar geweest met 27 trips naar Leuven voor raadplegingen, onderzoeken, chirurgische ingrepen, therapeutische gesprekken, ... en dan tussendoor nog voldoende energie vinden om 2 maal per week een halve dag naar de academie te gaan, dat lukte slechts af en toe. Heel het schilderverhaal geraakt niet echt terug op de rails, zelfs het thuisatelier blijft vaak verstoken van de practijk van het schilderavontuur. Enkel als plaats om te mijmeren doet het soms dienst. Dat is iets, maar ... Omdat dit bericht nogal veel tekst bevat, die dan ook nog eens niet over schilderen of kunst handelt, heb ik het wat opgefrist met enkele sfeerbeelden van mijn thuisatelier, alwaar alles een sfeer van wachten ademt, en ook enkele foto's van Josse, de pauw van 'De Blauwe Schuit' in Leuven, alwaar we nu en dan het nuttige koppelen aan het aangename. Na de SIG-infiltratie van 12 mei in Pellenberg, die echter totaal geen resultaat had, ben ik vorige week 2 keer naar Fysische Geneeskunde geweest in Gasthuisberg, en daar insinueerde men, na studie van de NMR en EMG, en na overleg, dat een chirurgische ingreep vanwege een kanaalvernauwing in de onderrugwervels wel eens voor een oplossing zou kunnen zorgen. Maar eerst ging men alle specialisten van de andere disciplines raadplegen. Men zou mij later telefoneren om een voorstel te doen. En gisteren in de namiddag kreeg ik een telefoontje van 'Fysische Geneeskunde' met het nieuws dat het misschien toch raadzaam zou zijn om vooralleer aan een operatie te denken, eerst nog een infiltratie te proberen. Deze infiltratie zou anders zijn dan de vorige, en zou in de vernauwingen kunnen zorgen voor een ontzwelling. Dit was waarop ik in stilte had gehoopt, dat een operatie niet echt noodzakelijk zou zijn. En als de infiltratie de rugpijnen kan milderen, en misschien de spierzwakte in de benen lichtjes kan verbeteren, dan al zou ik de koning te rijk zijn en een, gat (gaatje) in de lucht springen, want dan mag ik opnieuw dromen van het schilderen, en vooral van het lichtjes ravotten en sjotten met de kleinkinderen, en van te kunnen wandelen met mijn eega, hier of in Zeeland, van een toertje met de hond te doen,... ach, wat zal ik content zijn moest dit kunnen. En nu wacht ik natuurlijk ongeduldig op een telefoontje van Pellenberg, want de afspraak voor die infiltratie moest nog vastgelegd worden.

178 | ELK NADEEL HEB ZIJN VOORDEEL ...

De laatste maanden mocht ik aan den lijve ondervinden dat de Cruijffiaanse uitspraak 'Ieder nadeel heb zijn voordeel' maar al te waar is, want nu het mij fysiek steeds minder goed gaat, ben ik terug aan het lezen gegaan. En dat was nodig want in mijn boekenkast stonden nog enkele tientallen ongelezen boeken.     Het eerste boek 'Hoe ik talent voor het leven kreeg' van de Iraakse asielzoeker en sedert 1998 in Nederland wonende schrijver Rodaan Al Galidi, was een turf van 472 pagina's, die de rauwe werkrelijkheid van asielzoekers en vluchtelingen openbaarde, vaak zelfs erg humoristisch. Het tweede boek(-je) 'Mijn dinsdagen met Morrie' van Mitch Albom werd mij aangeraden door mijn therapeute. Dit boek van 166 pagina's las ik uit op 2 dagen : mooi en aangrijpend, met ook wel enkele herkenningspunten. Dit boekje zal ik zeker meermaals lezen. Momenteel lees ik 'De kunsten van het leven' van Henk Smeysters, af en toe diagonaal omdat het nogal lang duurt vooralleer datgene aan bod komt dat mij echt interesseert, namelijk hoe kunst bijdraagt aan een emotioneel gezond leven. In het boek las ik dat in de gezondheidszorg vandaag vaak mensen van vlees en bloed vervangen worden door getallen en protocollen. En toeval of niet, maar toen ik vorige vrijdag bij de controlearts van F.O.D. was, moest ik onwillekeurig hieraan denken. Er werden stereotype vragen gesteld, maar wat ikzelf als problematisch ervoer, momenteel en naar de toekomst, dat verwoorden, daar kreeg ik geen gelegenheid voor. Het was een korte en kille ervaring die mij verbouwereerd achterliet. En, alhoewel ik de laatste tijd meerdere lessen heb moeten missen in kasteel Meylandt, ook voorbije zaterdagvoormiddag, heb ik die zaterdagnamiddag toch nog 9 doeken geprepareerd met een magere grondlaag (olieverf sterk verdund met terpentijn). Het weer was goed, en de doeken konden buiten drogen. Om de 9 doeken achteraf verder te kunnen laten drogen en uitgeuren moest ik eerst plaats maken aan de muren van mijn atelier. En enkel het laatste schilderij 'I.A.M.' kon blijven, maar dan in een andere, horizontale positie. En nu bleek deze positie ook te kunnen, en misschien zelfs de schildering sterker te maken.

177 | FRUSTRATIES --> SCHILDERING 17 : ' I.A.M. '

Op dehomepagina van mijn Cobalusblog staat rechts bvenaan het volgende tekstje : ' SCHOONHEID LAAT ZICH PAS ONTSLUIEREN DOOR OGEN DIE GEWEEND HEBBEN '('Beauty can be easily unveiled just by eyes that have wept'). In alle eerlijkheid denk ik te mogen zeggen dat ik nog nooit zoveel geweend heb als de laatste jaren. Ja, ik weet het, sommigen uit mijn kennissenkring zijn van oordeel dat ik teveel persoonlijk in mijn blog naar buiten breng. Maar dit werkt bevrijdend, en ik ben er zeker van dat er zo nog honderden, ja duizenden, zijn die vaak in stilte, en onzichtbaar voor de buitenwereld, wenen, omdat hun draagkracht ongelooflijk zwaar op de proef wordt gesteld, en ook die van hun partners ... niet te onderschatten ... En in de buitenwereld stuit men dan vaak op onbegrip en soms zelfs verwijten ... Tot nu toe hebben begrippen zoals 'SCHOONHEID', 'ESTHETISCH GENIETEN'en 'CREATIVITEIT'altijd een belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Het intens kunnen genieten van de natuur en van de beeldaspecten in de kunst, heeft altijd al het leven gekruid. Maar sinds enkele maanden zijn mijn ogen zo sterk verslechterd dat ik met de grootste moeite teksten kan lezen op display's, computerschermen en kranten. En dan zijns er nog de steeds erger wordende rugpijnen. En de vele vermoeiende trips naar Leuven. Het is moeilijk om nog ergens de energie te vinden om te schilderen. En toch ... Vandaag, maandag 6 juni 2016, heb ik schildering 17 van dit academiejaar gemaakt : de neerslag van wie ik momenteel ben, met al mijn frustraties omwille van o.a. de gesel van de algemene spierzwakte en de lage rugpijn, en ook omwille van de achteruitgang van mijn 'zien'.Dit komt mijn schilderen niet ten goede ... of toch, misschien kan juist deze zwakte door zijn ruwheid, onnauwkeurigheid, snelheid, improvisatie, ... als een andere sterkte beschouwd worden. ' I.A.M. ' Olieverf op doek (Oil on Canvas) 6 juni 2016 (June 6, 2016) Nog enkele details :