116 | MEMORIES ... MEMOIRES ... PERIKELEN ...

Memories Het zal wel te maken hebben met ouder worden, en met het meezeulen van mijn steeds zwaarder wegende reisgezellen (Crohn, CML, Addison, lichte nierinsufficiëntie, en sinds een jaar ook 'Serosa Centralis' ... ), maar ik moet het toch wel stilaan gaan geloven dat ik mijn memoires aan het schilderen ben ... want ondertussen staan er in mijn thuisatelier 5 nieuwe schilderingen voor de reeks 'memories' in de steigers ... dat worden dan schilderingen 30, 31, 32, 33 en 34 van dit schooljaar ... of 'Stillevens 12, 13, 14, 15 en 16 met Venster'... 't Is niet dat ik deze stillevens artistiek hoog inschat, maar ik ben dit pad nu reeds een tijdje ongedwongen (of misschien toch wel enigszins onbewust onder lichte drang) aan het volgen, en ik amuseer mij en ik voel me er goed bij ... Een terugkeer naar mijn meer non-figuratieve werk, dat ik artistiek veel hoger inschat, zit er voorlopig nog niet aan te komen ... Achttien mei 20134 ... Het zou droog blijven, maar tot nu is het een druilerige toestand buiten ... 'Who'll stop the rain' ... 'Let the sunshine in', zowel figuurlijk als letterlijk ... en de nood is hoog ... Perikelen Eergisteren heb ik mijn 16e trip naar Leuven gemaakt, naar de afdeling 'Oogziekten' in Sint-Rafaël, voor een controle na de 'Photodynamische Therapie' laserbehandeling van 'serosa centralis' in mijn linkeroog, zo'n 3 maanden geleden. En wat het resultaat ging zijn van de controle, wist ik reeds lang : N I H I L dus. Er was niets veranderd. En zo'n 2 maanden geleden heb ik zelf mijn cortisonenmedicatie aangepast, in een paniekerige reactie op het uitblijven van verbetering, omdat ik te allen tijde mijn rechteroog, dat nu het zien grotendeels heeft overgenomen, wilde behoeden voor mogelijke vochtophopingen ... De specialist oogarts stelde een volgende stap voor, namelijk een 'ooginjectie', die dan ook na de consultatie aldaar werd uitgevoerd, echter zonder garanties op positieve resultaten ... en binnen een maand zou er nog een 2e injectie volgen, en dan een maand verder de 3e, en dan maar hopen ... wachten ... En volgende week is er mijn 17e trip naar Leuven om in het operatiekwartier van Sint-Rafaël een melanoom te laten verwijderen ... Ja, het houdt dus niet op ...

115 | JA ... WE ZIJN ER NOG ...

Sorry, maar ik kon er de voorbije maand maar niet toe komen om nog eens een bericht op deze blog te plaatsen. Het ging gewoon niet. Hetzelfde probleem met het schilderen. Alhoewel ik toch tussendoor nog schilderingen 28 en 29 heb geproduceerd, ging dit met grote moeite, en nu ligt de schildersactiviteit weeral een paar weken stil ... Ik zal het eerst over de laatste 'Stillevens met Venster' hebben, dan kan jij, lezer, de rest (lees : mijn gezeur en geleuter over de 'perikelen' ...) overslaan ... Memories In de vijfendertig jaar dat ik in het secundair plastische opvoeding en esthetica heb gegeven, was voor mij één van de belangrijkste doelstellingen leerlingen ervan te overtuigen dat kunst niet kopieert, maar de werkelijkheid verandert in een nieuwe werkelijkheid, in een nieuwe waarheid ... en dat er om de werkelijkheid te kopiëren andere en snellere middelen voorhanden zijn ... en dat beeldaspecten zoals compositie, kleur, vorm, ritme, beweging, contrast, spanning, evenwicht e.a. tot schoonheid kunnen leiden ... en dat kunst vandaag nog veel, veel meer is ... Mijn schilderwerk van de voorbije vijf jaar aan de academie kan je hoofdzakelijk non-figuratief noemen, en het geeft mij antwoord op de onrust en de ongeduldige drang tot ontdekkingsreizen in het schilderen waarbij de reis belangrijker is dan het einddoel. En sinds vorig jaar zijn er zo nu en dan 'stillevens' tussen gekomen ... niet de klassieke fruitschalen e.d., maar stillevens van verval, ruïnes, van door natuur overwoekerde bouwwerken. Deze zorgden voor de nodige afwisseling en ze werden ruwer, impulsiever en sneller geschilderd, en niet de weergave van de werkelijkheid was belangrijk, maar de indruk, de sfeer, de communicatie, ... ... En zonder planning vooraf begonnen er stilaan persoonlijke elementen van sterke herinneringen in die stillevens op te duiken ... en momenteel vormen reeds elf stillevens de reeks 'memories' ... stille getuigen van vergankelijkheid, huizen van bewaring van dierbare herinneringen die ik koester, en van pijnlijke momenten uit een onontkoombaar verleden die nog steeds verwonden ... 'Stilleven 10 met Venster' Olieverf op doek 80 cm x 100 cm 22 april 2013 'Stilleven 11 met Venster' Olieverf op doek 80 cm x 100 cm 27 april 2013 Perikelen Wat betreft mijn gezondheidsproblemen kan ik samenvattend zeggen dat de laatste maanden bij momenten erg zwaar zijn geweest. Door meerdere diepe dalen en over enkele kleine toppen ben ik getrokken. De algemene conditie en de spierzwakte is abominabel, is er alleen maar op achteruit gegaan ... frustrerend ... De onontbeerlijke cortisonen zouden er voor iets tussen zitten ... En ook de 'serosa centralis' (centrale vochtophoping) in mijn linkeroog, ook ten gevolge van cortisonen, wordt er niet beter op ... Vooral de ongerustheid over mijn ogen heeft mij een e-mail doen versturen naar de oogspecialist ... maar na twee maanden is er nog steeds geen reactie ... 'k voel me een nummer ... En dan ben ik zelf maar mijn medicatie gaan aanpassen om ergere neveneffecten te voorkomen ... cortisonen voor Crohn gehalveerd, en die voor Addison verhoogd met 5mg ... en wat betreft Crohn is de toestand iets minder comfortabel, maar nog draaglijk ... maar wat betreft mijn conditie is het alsof die vooral mentaal een boost heeft gekregen ... de zon zal er ook wel een rol in spelen ... en ik heb vorige week verschillende dagen in de tuin geklust ... op het gemakske ... zaaaaalig ... Het voelt aan alsof ik aan het revalideren ben, en nog een lange weg te gaan zal hebben ... afwachten ... hopen ... Om dit bericht toch iets optimistischer te besluiten, nog enkele leuke details uit de twee schilderingen :            Ben ik nu mijn memoires aan het schrijven schilderen?