076 | AAN DE RAND VAN HET RAVIJN BLOEIEN DE MOOISTE BLOEMEN ...

Les 52 van maandag 26 maart 2012 "En ik hoop dat ik vanaf zondag mag of kan spreken van een nieuwe/positieve start ...". Dat waren de laatste woorden van bericht 074. En die hoop is vooralsnog bewaarheid geworden, want na de positieve opendeur in kasteel Meylandt, leverde de maandagnamiddag in de ateliers van datzelfde kasteel twee geslaagde (althans zo dacht ik erover) schilderingen op die beide voortkwamen uit mislukkingen, fiasco's, ruïnes ... Een week eerder had ik in een serieuze worsteling met het drieluik (bericht 074) het onderspit gedolven. Ik had er zelfs geen foto van genomen. Een gesprek met Herman enkele dagen later had me echter opnieuw wat hoop gegeven, want er zat zeker in één van de twee buitenpanelen van het drieluik een centraal gedeelte dat best de moeite waard was om te bewaren. Ik ben dan maar begonnen aan de schildering met het te bewaren centrale gedeelte. En ik heb me beperkt tot het toevoegen van drie egaal gekleurde, strak afgelijnde vlakken, die uiteindelijk de suggestie van een torso bleken te versterken, en die de centrale subtiele kleurennuances verlevendigden en beschermden ... En ik nam afstand van dit werk ... en ik zag dat het goed was ... 'Torso' En dan was het de beurt aan het volgende 'fiasco'. Hier zat weinig goeds in. Ik wist echt niet wat ik ermee moest aanvangen. En toen ben ik stout geweest, en heb ik Zest-it weggeborgen en opnieuw terpentijn genomen en het doek daar kwistig mee bewerkt, zodat verf oploste en van het doek afdroop. Dit resulteerde ook in niets. En dan heb ik met vodden heel het zooitje weggeveegd, voor zover dit mogelijk was. Even laten drogen ... even verpozen met een cakeje ... en wat dan ? Van een van de collega's had ik een paar foto's van bevroren ijstoestanden in bruikleen gekregen. Ja, dat zou misschien de kapstok kunnen worden voor iets geheel anders. En zo gedacht, zo gedaan. Met een dik stuk houtskool een zeer vlugge en ruwe schets over de restanten van 'fiasco 2' geplaatst, op mijn palet een aantal grijstonen gemengd, en dan maar schilderen ... sponje ... rolletje ... penseel ... en dan deze creatie van op afstand bekijken ... en zien dat het goed was ... 'Zittend' ('Sitting') In het verleden is het me nog enkele keren overkomen dat uit een mislukking achteraf een verrassing werd geboren, soms gewoon goed, soms boeiend, soms een juweel ... En dan gebruikte ik wel eens het gezegde 'De bloem is de lachende oogopslag van de ruïne'. En nu heb ik nog een gezegde gevonden dat mooi omschrijft dat wie risico's durft te nemen bijzondere resultaten kan behalen ... 'Aan de rand van het ravijn bloeien de mooiste bloemen'

075 | GESLAAGDE, DRUK BEZOCHTE OPEN DEUR ...

Mede door het prachtige weer was het in kasteel Meylandt gisteren namiddag een gezellige drukte. Bij momenten leek het alsof bussen groepen gedropt hadden. En interesse was er. En het was interessant, ook al omdat dit jaar ook de werken van de eerste- en tweedejaars te zien waren. Hieronder een compilatie van foto's die natuurlijk slechts een fractie weergeven van wat er te beleven was.                                                                            = VIPS

074 | NARE WEEK ... OPEN DEUR ... NIEUWE START ...

Over de voorbije week kan ik weinig positiefs vertellen. Het was een opeenvolging van nare tijdingen en toestanden. Het begon reeds tijdens les 50 van maandag 19 maart 2012 met de melding dat Nand was overleden. Nand was in september met schilderen gestart in onze groep. Hij was de zeventig al een tijdje gepasseerd, maar straalde één en al levenslust uit. En vertellen dat hij kon! Na een paar maanden werd hij ziek. Dat het zo ernstig was wisten we niet. En het droevige nieuws kwam dan ook hard aan. Na Jef, was Nand de tweede minzame vriend die we dit schooljaar hebben verloren. En dan waren er herdenkingsplechtigheden voor de slachtoffers van het busongeval in Lommel en in Leuven. En het overlijdensbericht van één van mijn neven. En zelf voelde ik me fysiek nog steeds een slappe vod die met veel moeite een trap kon opgaan. En het schilderen lukte ook al niet. 's Maandags in de les heb ik een gevecht geleverd met het drieluik dat ik vorige week had gemaakt. En niets lukte. Ik heb toen zelfs de moeite niet gedaan om er een foto van te maken. Omdat ik zo niet verder wilde heb ik toen maar zelf het initiatief genomen en bij de huisarts een bloedsstaal laten nemen. Daaruit bleek de hemoglobine lichtjes te zijn gestegen, maar er was een serieus ijzertekort. De werking van de 'epo' vraagt blijkbaar veel ijzer. Dan maar naar Leuven getelefoneerd ... volgende week waarschijnlijk naar Gasthuisberg voor intraveneuze toediening van 'ijzer'. Na het telefoontje naar Leuven ben ik dan nog enkele uurtjes naar les 51 van donderdag 22 maart 2012 geweest, zonder schildermateriaal, want dat zou toch niet lukken. Toch waren er enkele lichtpuntjes de voorbije week, zoals de bezoekjes van 'Daan', die echt als vitamientjes werken. Zoals toen hij binnenkwam via het hondendeurtje. En vergeet de O P E N D E U R zondag 25 maart 2012 niet. Je kan er een enorme variatie aan kunstwerken bewonderen en ook studenten bezig zien met schilderen. Normaal zal ik aanwezig zijn. En ik hoop dat ik vanaf zondag mag/kan spreken van een nieuwe/positieve start ...

073 | CONDITIE = ALS 'N SLAPPE VOD, 'T SCHILDEREN TROUWENS OOK ...

Ondertussen zijn we bijna 10 dagen verder, en is de feestelijke stemming van de creatie 'Rode Handgrepen' van vorige week donderdag weggeëbd. Mijn lichamelijke conditie voelt als een slappe vod, krachteloos. En met het schilderen gaat het al niet veel beter, ook slappe kost, inspiratieloos en krachteloos.        Tijdens les 48 van maandag 12 maart 2012 ben ik met iets helemaal anders begonnen, met een portret, in de wetenschap dat ik hiervoor in feite het geduld niet zou kunnen opbrengen, en moest het toch al lukken, dat ik dan het resultaat toch zou gaan vernietigen omdat ik nooit over de realiteit tevreden zou kunnen zijn. En in les 49 van donderdag 15 maart 2012 is dit bewaarheid geworden. Het is een schildering geworden van 'kalligrafische' bewegingen en een er doorheen schijnend silhouet van een vrouwenhoofd. En omdat ik nog 2 doeken had van hetzelfde formaat heb ik die dan bewerkt met een magere grondingslaag in ook 'kalligrafische' bewegingen. En samen vormden deze een soort drieluik, waarmee misschien volgende week toch nog iets kan gedaan worden, want zoals Herman het zei :"Dit heeft wel iets ..."

072 | FEESTELIJK GEBEUREN ... SCHILDEREN ...

Alhoewel ik toch wel een beetje ongerust was omwille van mijn sterk verminderde fysieke conditie, waren de resultaten van mijn consultaties op hematologie en urologie geruststellend. Met CML (leukemie) was alles nog steeds in orde. Alleen, de hemoglobine was terug een 3 tot 4 waarden gezakt, wat waarschijnlijk oorzaak was van mijn verzwakking. Dus ben ik opnieuw gestart met 'epo' ... en nu maar geduld uitoefenen ... De computertomografie had niets verdachts opgeleverd, m.a.w. de nieren zagen er goed uit, en ook de nierfunctie was, gezien de omstandigheden, behoorlijk goed. Allemaal goed nieuws! Les 45 van donderdag 1 maart 2012 heb ik gemist wegens een trip naar Gasthuisberg. Les 46 van maandag 5 maart 2012 Aangezien ik mijn laatste schildering 'Styx' in feite een 'raar geval' vond, had ik me voor de volgende voorgenomen terug te keren naar de meer strakkere vormen en het spelen met perspectief. Ik had nog een doek staan met een eerste magere laag, in warme roodbruine kleurtonen en met een levendige textuur. Hierop zou ik best met grijsblauwe kleurtonen gaan werken ... Met houtskool heb ik dan een spel van lijnen, vlakken , perspectieven opgezet, en enkele vlakken met olieverf een kleur gegeven. Dit was de basisstructuur waarop ik volgende les zou gaan verderborduren. Les 47 van donderdag 8 maart 2012 Evenals de vorige les, was dit er één waarin het schilderen bijna een feestelijk gebeuren was, met nog eens een eindresultaat dat me zelf verbaasde. Het was al een tijdje geleden dat nog eens op het einde van de rit echt het gevoel had een goed werk te hebben gemaakt ... het deed deugd ... en toen ik het omkeerde vond ik het nog beter, iets meer losgetrokken van herkenbare perspectiefregels, iets intrigerender ... ik dacht bijna luidop 'Je hebt het weer eens klaargespeeld' ... 'Rode Handgrepen' ('Red Handles')

071 | O P E N D E U R . . . A C A D E M I E . . . M E Y L A N D T

070 | 'MIRACOLO' ...

Thuisatelier Het positieve gevoel van een deugddoende maandagnamiddag schilderen, heb ik ten minste al kunnen doortrekken tot en met gisteren, want toen heb ik in mijn thuisatelier de acrylschildering 'Miracolo' afgewerkt. Of ik deze schildering van 140 cm bij 100 cm mag bestempelen als een geslaagd experiment, want totaal anders dan al mijn voorgaande meestal abstracte werken, weet ik niet. Ik laat dat over aan eventuele reacties van bezoekers, waarnaar ik wel nieuwsgierig ben ... In ieder geval heb ik mij goed geamuseerd. Maar of deze stijl echt wel mijn ding is, betwijfel ik. 'Miracolo' Om de schildering schermvullend te bekijken klik je op de afbeelding hierboven en toets je F11. Om terug te keren toets je opnieuw F11 ... Op mijn schildersezel staat ondertussen en nieuw doek te wachten ... Wat het gaat worden? Geen idee. Niet dat ik geen plannen heb, want het gonst bij momenten in mijn hoofd van de plannen, van de voornemens, van wat ik nog allemaal zou willen gaan doen, welke boeken ik nog allemaal zou willen lezen, welke reeks schilderijen ik nog zou willen gaan schilderen, ... teveel in feite ... ik zou daarvoor nog enkele extra levens nodig hebben. Maar goed. Straks naar 'Gasthuisberg', naar Prof. Vandenberghe van hematologie. En maar hopen dat de CML nog steeds in remissie is, en dat mijn verzwakte conditie misschien te wijten is aan tekorten aan bijvoorbeeld epo, of ijzer, of ... m.a.w. dat het niets ernstigs is ...