183 | TENTOONSTELLING ....

Van 29 juli is het geleden dat ik nog een schilderskwast heb gehanteerd, wat niet wiet wil zeggen dat ik niets meer heb gedaan. Want niets doen is zonde van de verloren en ongebruikte tijd. En dat begrip 'tijd' heeft voor mij een totaal andere betekenis en invulling gekregen dan pakweg enkele decennia geleden. Ik kan me nog goed het tafereel voor de geest halen, wanneer de prof van hematologie in 2003 de mededeling deed dat ik leukemie had en dat de gemiddelde levensverwachting (toen)nog 6 tot 7 jaar was. Dankzij de vooruitgang in onderzoek en medicatie ben ik nu reeds dubbel zo ver. 'Tijd' is voor mij 'extra speeltijd' die ik ten volle wil gebruiken, en hopelijk nog lang. Maar de rugzak wordt steeds zwaarder, en de hindernissen steeds talrijker en moeilijker te nemen, en ze maken me het schilderen in alle vrijheid onmogelijk. Op die momenten dat het me redelijk goed verging, meestal enkel in de ochtend en voormiddag, ben ik wel intens bezig geweest met de voorbereidingen van de tentoonstelling in 'Gasthuisberg' die plaats vindt van 12 december 2016 tot en met 3 februari 2017. Zo heb ik in totaal 50 werken (goed voor 62 doeken) geselecteerd, voorzien van nummering en titel, in volgorde klaarstaan. Het zal de eerste keer zijn dat ik zoveel werk kan tentoonstellen, en het ook nog te koop aanbieden. En dat laatste daar heb ik het toch wel moeilijk mee gehad, want is heb nooit geschilderd om te verkopen. En trouwens, in elk werk zit een stuk van mezelf, en dat verkopen is moeilijk. Maar anderzijds alles op zolder opstapelen heeft ook weinig zin. En als ik er anderen een plezier mee kan doen, waarom dan niet. Vandaar. Ik hoop van harte dat ik in september naar de schilderlessen aan de academie kan gaan, en dat het goed gaat komen met de tentoonstelling, want met mij gaat het steeds minder goed. De laatste weken zijn er, behalve de enorme achteruitgang van mijn ogen t.g.v. de nevenwerkingen van medicatie (ook mijn rechteroog heeft nu 'serosa centralis', waardoor ik geen enkele rechte lijn ook recht zie maar golvend), en de behandeling van mijn hoofdhuid om de huidkanker klein te krijgen, heb ik de laatste weken steeds meer last van maag en slokdarm en diarree, vaak oncontroleerbaar. En dat laatste is iets wat mentaal niet te dragen is. De opname in Gasthuisberg van 8 tot 13 augustus heeft voor mij niet de verhoopte resultaten opgeleverd. Integendeel, het wordt steeds erger.Momenteel kan ik het mij niet veroorloven het huis (met toilet...) te verlaten. Dat is enorm frustrerend. Het enige wat de opname heeft duidelijk gemaakt is dat de slokdarm vernauwd is en aan het onderste deel bij de ingang van de maag een zweer heeft, en de maag zou ook ontstoken zijn, maar deze verklaren nog niet alle klachten en ongemakken. En de nieuwe medicatie maakt het nog erger. Ik zie het niet meer zitten. En in Meylandt zie ik me waarschijnlijk ook niet meer geraken. Misschien doe ik er best aan morgen nog eens om raad te vragen en naar Leuven te bellen .................................................................

182 | T U S S E N D O O R . . .

Met 'tussendoor' bedoel ik dat de gezondheidsperikelen zich blijven opstapelen en ook steeds zwaarder gaan wegen, en dat ik die zeldzame 'goede dagen' probeer met schilderen bezig te zijn. En zo had ik vrijdag 29 juli 2016 een begenadigde dag die het me toeliet het schilderij 'Stoelendans' toch maar bij te werken, al was het maar om me te amuseren ... en deugd deed het ... 'Stoelendans' ('Musical Chairs') Olieverf op doek (Oil on canvas) 120 cm x 80 cm (47,24 in x 31,5 in) 29 juli 2016 (July 29, 2016) En vandaag is misschien ook zo'n dag, want ik ben begonnen met de opzet van een kapstok in houtskool voor een volgende schildering op een groot doek (140 cm x 100 cm). Dat wordt dan het 20ste werk van dit academiejaar. Hoe dit verder gaat evolueren is mij alsnog onbekend, maar het zal wederom een spelen worden met de vele mogelijke beeldaspecten, aangevuld met verrassing en nieuwsgierigheid ... we zien wel ... hopelijk komen er tijdens deze vakantie nog enkele begenadigde dagen, of halve dagen, dat zou ook al goed zijn ... Even iets anders. Gisteren was ik op mijn pc in oude foto's aan het snuffelen, en ik stootte er op de schilderijen van A., met wie ik tijdens mijn eerste jaren aan de academie samen schilderslessen volgde. En ik schreef er toen ook een tekst bij : "Bij het beschouwen van de werken van A. wordt ik steeds getroffen door – en ik haal het woord voor deze gelegenheid even terug vanonder het stof – de ‘schoonheid’ ervan.A. vindt haar inspiratie vooral in het landschap. Ze vertrekt van het realistische beeld en transformeert dit stelselmatig tot ze een zekere graad van abstractie bereikt. Het beschouwen van het hierboven afgebeelde werk is voor mij een ‘ervaring’, een ‘genieten’, het even proeven van ‘gelukzaligheid’, soms met een traan.Het is moeilijk uit te leggen. Het is een soort ‘voelen’ en ‘ontroerd’ worden bij het beleven van het schilderij, waarbij woorden overbodig zijn – een ‘ervaring’ die bijna niet in woorden te vatten is.Het zal wel te maken hebben met de interactie tussen mezelf en de manier waarop beeldaspecten verwerkt zijn, en het geheel maken tot een juweel, waarin ik helemaal kan opgaan en de buitenwereld eventjes afsluiten. ….. Ja, ik beken. Ik ben gek van dit werk". En nog steeds ! Om nog even terug te komen op 'tussendoor', zojuist (het is nu zaterdag middag) heb ik telefoon gehad van de opnamedienst van Gasthuisberg met de mededeling dat ik maandag verwacht word voor opname in het ziekenhuis. De laatste weken/maanden ging het steeds van kwaad naar erger, en nu werd het zo zwaar om dragen voor mijzelf en mijn echtgenote, dat we in overleg met de prof. van inwendige, die mij reeds decennia kent, hebben besloten dat een opname de beste manier zou zijn om alles eens grondig te onderzoeken en in overleg met alle betrokken diensten hopelijk tot een oplossing te komen. Ik ga dit bericht nu publiceren, en dan alle programma's sluiten zodat het bureaublad wederom zichtbaar wordt. En die twee lachende gezichtjes kunnen wonderen doen. Zo toveren zij elke ochtend bij het aanzetten van de pc een glimlach op mijn gezicht : een fijne start voor elke dag ....