115 | JA ... WE ZIJN ER NOG ...

Sorry, maar ik kon er de voorbije maand maar niet toe komen om nog eens een bericht op deze blog te plaatsen. Het ging gewoon niet. Hetzelfde probleem met het schilderen. Alhoewel ik toch tussendoor nog schilderingen 28 en 29 heb geproduceerd, ging dit met grote moeite, en nu ligt de schildersactiviteit weeral een paar weken stil ... Ik zal het eerst over de laatste 'Stillevens met Venster' hebben, dan kan jij, lezer, de rest (lees : mijn gezeur en geleuter over de 'perikelen' ...) overslaan ... Memories In de vijfendertig jaar dat ik in het secundair plastische opvoeding en esthetica heb gegeven, was voor mij één van de belangrijkste doelstellingen leerlingen ervan te overtuigen dat kunst niet kopieert, maar de werkelijkheid verandert in een nieuwe werkelijkheid, in een nieuwe waarheid ... en dat er om de werkelijkheid te kopiëren andere en snellere middelen voorhanden zijn ... en dat beeldaspecten zoals compositie, kleur, vorm, ritme, beweging, contrast, spanning, evenwicht e.a. tot schoonheid kunnen leiden ... en dat kunst vandaag nog veel, veel meer is ... Mijn schilderwerk van de voorbije vijf jaar aan de academie kan je hoofdzakelijk non-figuratief noemen, en het geeft mij antwoord op de onrust en de ongeduldige drang tot ontdekkingsreizen in het schilderen waarbij de reis belangrijker is dan het einddoel. En sinds vorig jaar zijn er zo nu en dan 'stillevens' tussen gekomen ... niet de klassieke fruitschalen e.d., maar stillevens van verval, ruïnes, van door natuur overwoekerde bouwwerken. Deze zorgden voor de nodige afwisseling en ze werden ruwer, impulsiever en sneller geschilderd, en niet de weergave van de werkelijkheid was belangrijk, maar de indruk, de sfeer, de communicatie, ... ... En zonder planning vooraf begonnen er stilaan persoonlijke elementen van sterke herinneringen in die stillevens op te duiken ... en momenteel vormen reeds elf stillevens de reeks 'memories' ... stille getuigen van vergankelijkheid, huizen van bewaring van dierbare herinneringen die ik koester, en van pijnlijke momenten uit een onontkoombaar verleden die nog steeds verwonden ... 'Stilleven 10 met Venster' Olieverf op doek 80 cm x 100 cm 22 april 2013 'Stilleven 11 met Venster' Olieverf op doek 80 cm x 100 cm 27 april 2013 Perikelen Wat betreft mijn gezondheidsproblemen kan ik samenvattend zeggen dat de laatste maanden bij momenten erg zwaar zijn geweest. Door meerdere diepe dalen en over enkele kleine toppen ben ik getrokken. De algemene conditie en de spierzwakte is abominabel, is er alleen maar op achteruit gegaan ... frustrerend ... De onontbeerlijke cortisonen zouden er voor iets tussen zitten ... En ook de 'serosa centralis' (centrale vochtophoping) in mijn linkeroog, ook ten gevolge van cortisonen, wordt er niet beter op ... Vooral de ongerustheid over mijn ogen heeft mij een e-mail doen versturen naar de oogspecialist ... maar na twee maanden is er nog steeds geen reactie ... 'k voel me een nummer ... En dan ben ik zelf maar mijn medicatie gaan aanpassen om ergere neveneffecten te voorkomen ... cortisonen voor Crohn gehalveerd, en die voor Addison verhoogd met 5mg ... en wat betreft Crohn is de toestand iets minder comfortabel, maar nog draaglijk ... maar wat betreft mijn conditie is het alsof die vooral mentaal een boost heeft gekregen ... de zon zal er ook wel een rol in spelen ... en ik heb vorige week verschillende dagen in de tuin geklust ... op het gemakske ... zaaaaalig ... Het voelt aan alsof ik aan het revalideren ben, en nog een lange weg te gaan zal hebben ... afwachten ... hopen ... Om dit bericht toch iets optimistischer te besluiten, nog enkele leuke details uit de twee schilderingen :            Ben ik nu mijn memoires aan het schrijven schilderen?