175 | KAN ER NOG IETS BIJ ?

Beste, Dit bericht gaat niet over schilderen, maar over perikelen. Voor mij is het een manier om te communiceren, om te verwerken, om ermee om te gaan. Niets verplicht U om dit verder te lezen. In het vorige bericht beschreef ik de inhoud van mijn rugzak, en één van de onderdelen was o.a. de reeds enkele jaren bezig zijnde problemen met de hoofdhuid die dagelijks verzorging nodig had om te voorkomende dat de korstvorming zou ontsporen in huidkanker (er is een biopsie genomen, en ik verwacht deze week de uitslag ... ? En eergisteren heb ik de uitslag van de biopsie vernomen. Het is effectief een beginnende huidkanker, die echter niet agressief zou zijn, maar wel geopereerd dient te worden. Die chirurgische ingreep staat gepland ergens half mei. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dit niet te hebben verwacht, alhoewel ik toch naar zulke raadplegingen steeds ga, een beetje ongerust, is het nu nefrologie, of urologie, of hematologie of zoals nu dermatologie. Het kwam toch wel hard aan. Dit is, na de prostaatkanker van 2002, de chronische meloïde leukemie van 2003, en de tweemaal niertumoren vanaf 2005, de vierde kanker .... Onze draagkracht wordt serieus op de proef gesteld. Komt daarbij nog het feit dat de ziekte van Crohn zich de laatste weken dag en nacht uitbundig (sorry, slechte woordkeuze) manifesteert, wat mij nog meer aan huis bindt dan voorheen, en wat ook mentaal alles nog verergert. Dat die SIG-infiltratie tegen de rugpijn maar snel komt, zodat dit misschien toch al een beetje verlichting kan meebrengen. Maar het is duidelijk dat de meimaand een zware maand zal worden. En het schilderen? Daar kom ik niet meer toe, hoe graag ik het ook zou willen. Ook vandaag heb ik noodgedwongen moeten passen voor de schilderles in kasteel Meylandt. En toch zal ik nog een schilderijtje moeten maken voor de verjaardag van mijn jongste kleinkind. Dit moet ik absoluut klaarkrijgen voor eind mei!

174 | ZWARE RUGZAK ... SCHILDERING 14 ... TENTOONSTELLING IN HET VOORUITZICHT ...

't Was van zaterdag 26 maart 2016, dus vier volle weken, geleden dat ik nog verf uit een tube had geknepen, op het palet had gemengd, en op doek had aangebracht. En ik herinner het me nog erg helder hoe goed het me had gedaan, die voormiddag in de academie Meylandt, ofschoon ik me die ochtend mezelf had moeten overreden om toch maar te gaan. De weken voordien waren immers erg zwaar geweest, en ook nadien nog tot vandaag, met trips naar artsen, ziekenhuizen, onderzoeken (een 15-tal reeds voor dit jaar), met Crohn die zich de laatste weken opnieuw manifesteert (en enkel een veilig gevoel meebrengt wanneer er een toilet in de onmiddellijke omgeving is), met een ingegroeide teennagel, die ondertussen chirurgisch is behandeld en aan de beterhand is, met evenwel nog dagelijks verzorging door het 'Wit-Gele Kruis' (alle respect en dank voor deze mensen), met een bij wijlen bijna ondraaglijke lage rugpijn, waarvoor in mei een infiltratie in Pellenberg is voorzien, met de dagelijkse verzorging van de hoofdhuid om te voorkomen dat de korstvorming zou ontsporen in huidkanker (er is een biopsie genomen, en ik verwacht deze week de uitslag ... ?) met de nogal sterke achteruitgang van mijn ogen, die ondanks de inspuitingen niet verbeteren, integendeel, met Addison, CML, nierinsufficiëntie, algemene spierzwakte, neveneffecten medicatie, ... ... Enfin ... De rugzak is uitermate zwaar geworden, en overspant de afstand van kop tot teen ... En nochtans waren er ook lichtpunten tijdens die eerste maanden van dit jaar. In hoeverre o.a. de kinderen en kleinkinderen, en de muziek, en het schilderen (nu echter moeilijk op te starten) de leveranciers zijn van energie en goedgevoel, heb ik in een vorig bericht uitgelegd. Maar er was/is meer. Zo ben ik op vrijdag 1 april met petekind 'Daan' mee gegaan naar de speeltuin 'Scoutsrally'. Het was een zonnige dag. En het deed deugd! En mijn echtgenote kon me overhalen om nog eens samen voor twee dagen naar Zeeland te gaan met een overnachting in 'Villa Magnolia' in Oostkapelle. Die trip was wel vermoeiend, maar deed enorm deugd. En zaterdag 23 april 2016, heb ik nog eens een poging gedaan om in academie Meylandt te gaan schilderen, en dat lukte, en ik heb er plezier aan beleefd. En dit resulteerde in schildering 14 van dit academiejaar : 'W.I.M.' W.I.M. Olieverf op doek (Oil on Canvas) 120cm x 80cm (47,24in x 31,50in) 23 april 2016 (Apr 23, 2015) Deze schildering kan je waarschijnlijk op verschillende manieren benaderen. Je kan het bekijken als een compositie van kleuren en vormen, van ritmes en contrasten, van details en verrassingen. Misschien kan deze schildering ook een plaats krijgen bij de dubbele doeken van de reeks 'Landschappen 2014-2015', want ook voor dit werk stond een landschap van verwoesting ter inspiratie. Het zijn vooral die landschappen met menselijke ellende en verwoestingen die mij de laatste jaren het diepst getroffen hebben, en mij de inspiratie leverden voor die reeks. Uiteindelijk heb ik er nog iets in willen steken, namelijk de kracht van het 'Woord', het Interpreteren' ervan, en het 'Manipuleren' ...gesels van deze tijd ... Vandaar ook de titel 'W.I.M.' Hopelijk kan ik een van de volgende dagen in mijn thuisatelier ook nog eens aan de slag gaan. Voor de volgende weken staan er nog verschillende trips naar Leuven op het programma, met o.a. de controle van hoofdhuid en teennagel, een SIG-infiltratie i.v.m. de rufpijn, en een coloscopie. Het lijkt niet op te houden. En de optelsom van dat alles zorgt ervoor dat de draagkracht van mezelf, en ook van mijn echtgenote, zwaar op de proef wordt gesteld ... Sorry voor deze lange litanie. Het is voor mij echter een middel om het van me af te zetten/schrijven, en om te ontsnappen aan de vereenzaming, want die rugzak met zijn ongemakken en beperkingen houdt je thuis, in je vertrouwde omgeving, en isoleert je toch enigszins ... En toch is er nog een lichtpunt het vermelden waard. Het is namelijk waarschijnlijk dat ik een tentoonstelling kan/mag houden in Gasthuisberg Leuven, samen met de natuurfotograaf Daniël Bols. Deze tentoonstelling zou plaatsvinden van 12 december 2016 t.e.m. 3 februari 2017. Ik hoop tegen die tijd min of meer fysiek in orde te zijn ... Ik kijk er hoopvol naar uit ... !