175 | KAN ER NOG IETS BIJ ?

Beste, Dit bericht gaat niet over schilderen, maar over perikelen. Voor mij is het een manier om te communiceren, om te verwerken, om ermee om te gaan. Niets verplicht U om dit verder te lezen. In het vorige bericht beschreef ik de inhoud van mijn rugzak, en één van de onderdelen was o.a. de reeds enkele jaren bezig zijnde problemen met de hoofdhuid die dagelijks verzorging nodig had om te voorkomende dat de korstvorming zou ontsporen in huidkanker (er is een biopsie genomen, en ik verwacht deze week de uitslag ... ? En eergisteren heb ik de uitslag van de biopsie vernomen. Het is effectief een beginnende huidkanker, die echter niet agressief zou zijn, maar wel geopereerd dient te worden. Die chirurgische ingreep staat gepland ergens half mei. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dit niet te hebben verwacht, alhoewel ik toch naar zulke raadplegingen steeds ga, een beetje ongerust, is het nu nefrologie, of urologie, of hematologie of zoals nu dermatologie. Het kwam toch wel hard aan. Dit is, na de prostaatkanker van 2002, de chronische meloïde leukemie van 2003, en de tweemaal niertumoren vanaf 2005, de vierde kanker .... Onze draagkracht wordt serieus op de proef gesteld. Komt daarbij nog het feit dat de ziekte van Crohn zich de laatste weken dag en nacht uitbundig (sorry, slechte woordkeuze) manifesteert, wat mij nog meer aan huis bindt dan voorheen, en wat ook mentaal alles nog verergert. Dat die SIG-infiltratie tegen de rugpijn maar snel komt, zodat dit misschien toch al een beetje verlichting kan meebrengen. Maar het is duidelijk dat de meimaand een zware maand zal worden. En het schilderen? Daar kom ik niet meer toe, hoe graag ik het ook zou willen. Ook vandaag heb ik noodgedwongen moeten passen voor de schilderles in kasteel Meylandt. En toch zal ik nog een schilderijtje moeten maken voor de verjaardag van mijn jongste kleinkind. Dit moet ik absoluut klaarkrijgen voor eind mei!