183 | TENTOONSTELLING ....

Van 29 juli is het geleden dat ik nog een schilderskwast heb gehanteerd, wat niet wiet wil zeggen dat ik niets meer heb gedaan. Want niets doen is zonde van de verloren en ongebruikte tijd. En dat begrip 'tijd' heeft voor mij een totaal andere betekenis en invulling gekregen dan pakweg enkele decennia geleden. Ik kan me nog goed het tafereel voor de geest halen, wanneer de prof van hematologie in 2003 de mededeling deed dat ik leukemie had en dat de gemiddelde levensverwachting (toen)nog 6 tot 7 jaar was. Dankzij de vooruitgang in onderzoek en medicatie ben ik nu reeds dubbel zo ver. 'Tijd' is voor mij 'extra speeltijd' die ik ten volle wil gebruiken, en hopelijk nog lang. Maar de rugzak wordt steeds zwaarder, en de hindernissen steeds talrijker en moeilijker te nemen, en ze maken me het schilderen in alle vrijheid onmogelijk. Op die momenten dat het me redelijk goed verging, meestal enkel in de ochtend en voormiddag, ben ik wel intens bezig geweest met de voorbereidingen van de tentoonstelling in 'Gasthuisberg' die plaats vindt van 12 december 2016 tot en met 3 februari 2017. Zo heb ik in totaal 50 werken (goed voor 62 doeken) geselecteerd, voorzien van nummering en titel, in volgorde klaarstaan. Het zal de eerste keer zijn dat ik zoveel werk kan tentoonstellen, en het ook nog te koop aanbieden. En dat laatste daar heb ik het toch wel moeilijk mee gehad, want is heb nooit geschilderd om te verkopen. En trouwens, in elk werk zit een stuk van mezelf, en dat verkopen is moeilijk. Maar anderzijds alles op zolder opstapelen heeft ook weinig zin. En als ik er anderen een plezier mee kan doen, waarom dan niet. Vandaar. Ik hoop van harte dat ik in september naar de schilderlessen aan de academie kan gaan, en dat het goed gaat komen met de tentoonstelling, want met mij gaat het steeds minder goed. De laatste weken zijn er, behalve de enorme achteruitgang van mijn ogen t.g.v. de nevenwerkingen van medicatie (ook mijn rechteroog heeft nu 'serosa centralis', waardoor ik geen enkele rechte lijn ook recht zie maar golvend), en de behandeling van mijn hoofdhuid om de huidkanker klein te krijgen, heb ik de laatste weken steeds meer last van maag en slokdarm en diarree, vaak oncontroleerbaar. En dat laatste is iets wat mentaal niet te dragen is. De opname in Gasthuisberg van 8 tot 13 augustus heeft voor mij niet de verhoopte resultaten opgeleverd. Integendeel, het wordt steeds erger.Momenteel kan ik het mij niet veroorloven het huis (met toilet...) te verlaten. Dat is enorm frustrerend. Het enige wat de opname heeft duidelijk gemaakt is dat de slokdarm vernauwd is en aan het onderste deel bij de ingang van de maag een zweer heeft, en de maag zou ook ontstoken zijn, maar deze verklaren nog niet alle klachten en ongemakken. En de nieuwe medicatie maakt het nog erger. Ik zie het niet meer zitten. En in Meylandt zie ik me waarschijnlijk ook niet meer geraken. Misschien doe ik er best aan morgen nog eens om raad te vragen en naar Leuven te bellen .................................................................