178 | ELK NADEEL HEB ZIJN VOORDEEL ...

De laatste maanden mocht ik aan den lijve ondervinden dat de Cruijffiaanse uitspraak 'Ieder nadeel heb zijn voordeel' maar al te waar is, want nu het mij fysiek steeds minder goed gaat, ben ik terug aan het lezen gegaan. En dat was nodig want in mijn boekenkast stonden nog enkele tientallen ongelezen boeken.     Het eerste boek 'Hoe ik talent voor het leven kreeg' van de Iraakse asielzoeker en sedert 1998 in Nederland wonende schrijver Rodaan Al Galidi, was een turf van 472 pagina's, die de rauwe werkrelijkheid van asielzoekers en vluchtelingen openbaarde, vaak zelfs erg humoristisch. Het tweede boek(-je) 'Mijn dinsdagen met Morrie' van Mitch Albom werd mij aangeraden door mijn therapeute. Dit boek van 166 pagina's las ik uit op 2 dagen : mooi en aangrijpend, met ook wel enkele herkenningspunten. Dit boekje zal ik zeker meermaals lezen. Momenteel lees ik 'De kunsten van het leven' van Henk Smeysters, af en toe diagonaal omdat het nogal lang duurt vooralleer datgene aan bod komt dat mij echt interesseert, namelijk hoe kunst bijdraagt aan een emotioneel gezond leven. In het boek las ik dat in de gezondheidszorg vandaag vaak mensen van vlees en bloed vervangen worden door getallen en protocollen. En toeval of niet, maar toen ik vorige vrijdag bij de controlearts van F.O.D. was, moest ik onwillekeurig hieraan denken. Er werden stereotype vragen gesteld, maar wat ikzelf als problematisch ervoer, momenteel en naar de toekomst, dat verwoorden, daar kreeg ik geen gelegenheid voor. Het was een korte en kille ervaring die mij verbouwereerd achterliet. En, alhoewel ik de laatste tijd meerdere lessen heb moeten missen in kasteel Meylandt, ook voorbije zaterdagvoormiddag, heb ik die zaterdagnamiddag toch nog 9 doeken geprepareerd met een magere grondlaag (olieverf sterk verdund met terpentijn). Het weer was goed, en de doeken konden buiten drogen. Om de 9 doeken achteraf verder te kunnen laten drogen en uitgeuren moest ik eerst plaats maken aan de muren van mijn atelier. En enkel het laatste schilderij 'I.A.M.' kon blijven, maar dan in een andere, horizontale positie. En nu bleek deze positie ook te kunnen, en misschien zelfs de schildering sterker te maken.