179 | WACHTEN ... INFILTRATIE ... HOPEN ... DROMEN ....

2016 is tot nu een zeer druk en zwaar jaar geweest met 27 trips naar Leuven voor raadplegingen, onderzoeken, chirurgische ingrepen, therapeutische gesprekken, ... en dan tussendoor nog voldoende energie vinden om 2 maal per week een halve dag naar de academie te gaan, dat lukte slechts af en toe. Heel het schilderverhaal geraakt niet echt terug op de rails, zelfs het thuisatelier blijft vaak verstoken van de practijk van het schilderavontuur. Enkel als plaats om te mijmeren doet het soms dienst. Dat is iets, maar ... Omdat dit bericht nogal veel tekst bevat, die dan ook nog eens niet over schilderen of kunst handelt, heb ik het wat opgefrist met enkele sfeerbeelden van mijn thuisatelier, alwaar alles een sfeer van wachten ademt, en ook enkele foto's van Josse, de pauw van 'De Blauwe Schuit' in Leuven, alwaar we nu en dan het nuttige koppelen aan het aangename. Na de SIG-infiltratie van 12 mei in Pellenberg, die echter totaal geen resultaat had, ben ik vorige week 2 keer naar Fysische Geneeskunde geweest in Gasthuisberg, en daar insinueerde men, na studie van de NMR en EMG, en na overleg, dat een chirurgische ingreep vanwege een kanaalvernauwing in de onderrugwervels wel eens voor een oplossing zou kunnen zorgen. Maar eerst ging men alle specialisten van de andere disciplines raadplegen. Men zou mij later telefoneren om een voorstel te doen. En gisteren in de namiddag kreeg ik een telefoontje van 'Fysische Geneeskunde' met het nieuws dat het misschien toch raadzaam zou zijn om vooralleer aan een operatie te denken, eerst nog een infiltratie te proberen. Deze infiltratie zou anders zijn dan de vorige, en zou in de vernauwingen kunnen zorgen voor een ontzwelling. Dit was waarop ik in stilte had gehoopt, dat een operatie niet echt noodzakelijk zou zijn. En als de infiltratie de rugpijnen kan milderen, en misschien de spierzwakte in de benen lichtjes kan verbeteren, dan al zou ik de koning te rijk zijn en een, gat (gaatje) in de lucht springen, want dan mag ik opnieuw dromen van het schilderen, en vooral van het lichtjes ravotten en sjotten met de kleinkinderen, en van te kunnen wandelen met mijn eega, hier of in Zeeland, van een toertje met de hond te doen,... ach, wat zal ik content zijn moest dit kunnen. En nu wacht ik natuurlijk ongeduldig op een telefoontje van Pellenberg, want de afspraak voor die infiltratie moest nog vastgelegd worden.