183 | TENTOONSTELLING ....

Van 29 juli is het geleden dat ik nog een schilderskwast heb gehanteerd, wat niet wiet wil zeggen dat ik niets meer heb gedaan. Want niets doen is zonde van de verloren en ongebruikte tijd. En dat begrip 'tijd' heeft voor mij een totaal andere betekenis en invulling gekregen dan pakweg enkele decennia geleden. Ik kan me nog goed het tafereel voor de geest halen, wanneer de prof van hematologie in 2003 de mededeling deed dat ik leukemie had en dat de gemiddelde levensverwachting (toen)nog 6 tot 7 jaar was. Dankzij de vooruitgang in onderzoek en medicatie ben ik nu reeds dubbel zo ver. 'Tijd' is voor mij 'extra speeltijd' die ik ten volle wil gebruiken, en hopelijk nog lang. Maar de rugzak wordt steeds zwaarder, en de hindernissen steeds talrijker en moeilijker te nemen, en ze maken me het schilderen in alle vrijheid onmogelijk. Op die momenten dat het me redelijk goed verging, meestal enkel in de ochtend en voormiddag, ben ik wel intens bezig geweest met de voorbereidingen van de tentoonstelling in 'Gasthuisberg' die plaats vindt van 12 december 2016 tot en met 3 februari 2017. Zo heb ik in totaal 50 werken (goed voor 62 doeken) geselecteerd, voorzien van nummering en titel, in volgorde klaarstaan. Het zal de eerste keer zijn dat ik zoveel werk kan tentoonstellen, en het ook nog te koop aanbieden. En dat laatste daar heb ik het toch wel moeilijk mee gehad, want is heb nooit geschilderd om te verkopen. En trouwens, in elk werk zit een stuk van mezelf, en dat verkopen is moeilijk. Maar anderzijds alles op zolder opstapelen heeft ook weinig zin. En als ik er anderen een plezier mee kan doen, waarom dan niet. Vandaar. Ik hoop van harte dat ik in september naar de schilderlessen aan de academie kan gaan, en dat het goed gaat komen met de tentoonstelling, want met mij gaat het steeds minder goed. De laatste weken zijn er, behalve de enorme achteruitgang van mijn ogen t.g.v. de nevenwerkingen van medicatie (ook mijn rechteroog heeft nu 'serosa centralis', waardoor ik geen enkele rechte lijn ook recht zie maar golvend), en de behandeling van mijn hoofdhuid om de huidkanker klein te krijgen, heb ik de laatste weken steeds meer last van maag en slokdarm en diarree, vaak oncontroleerbaar. En dat laatste is iets wat mentaal niet te dragen is. De opname in Gasthuisberg van 8 tot 13 augustus heeft voor mij niet de verhoopte resultaten opgeleverd. Integendeel, het wordt steeds erger.Momenteel kan ik het mij niet veroorloven het huis (met toilet...) te verlaten. Dat is enorm frustrerend. Het enige wat de opname heeft duidelijk gemaakt is dat de slokdarm vernauwd is en aan het onderste deel bij de ingang van de maag een zweer heeft, en de maag zou ook ontstoken zijn, maar deze verklaren nog niet alle klachten en ongemakken. En de nieuwe medicatie maakt het nog erger. Ik zie het niet meer zitten. En in Meylandt zie ik me waarschijnlijk ook niet meer geraken. Misschien doe ik er best aan morgen nog eens om raad te vragen en naar Leuven te bellen .................................................................

182 | T U S S E N D O O R . . .

Met 'tussendoor' bedoel ik dat de gezondheidsperikelen zich blijven opstapelen en ook steeds zwaarder gaan wegen, en dat ik die zeldzame 'goede dagen' probeer met schilderen bezig te zijn. En zo had ik vrijdag 29 juli 2016 een begenadigde dag die het me toeliet het schilderij 'Stoelendans' toch maar bij te werken, al was het maar om me te amuseren ... en deugd deed het ... 'Stoelendans' ('Musical Chairs') Olieverf op doek (Oil on canvas) 120 cm x 80 cm (47,24 in x 31,5 in) 29 juli 2016 (July 29, 2016) En vandaag is misschien ook zo'n dag, want ik ben begonnen met de opzet van een kapstok in houtskool voor een volgende schildering op een groot doek (140 cm x 100 cm). Dat wordt dan het 20ste werk van dit academiejaar. Hoe dit verder gaat evolueren is mij alsnog onbekend, maar het zal wederom een spelen worden met de vele mogelijke beeldaspecten, aangevuld met verrassing en nieuwsgierigheid ... we zien wel ... hopelijk komen er tijdens deze vakantie nog enkele begenadigde dagen, of halve dagen, dat zou ook al goed zijn ... Even iets anders. Gisteren was ik op mijn pc in oude foto's aan het snuffelen, en ik stootte er op de schilderijen van A., met wie ik tijdens mijn eerste jaren aan de academie samen schilderslessen volgde. En ik schreef er toen ook een tekst bij : "Bij het beschouwen van de werken van A. wordt ik steeds getroffen door – en ik haal het woord voor deze gelegenheid even terug vanonder het stof – de ‘schoonheid’ ervan.A. vindt haar inspiratie vooral in het landschap. Ze vertrekt van het realistische beeld en transformeert dit stelselmatig tot ze een zekere graad van abstractie bereikt. Het beschouwen van het hierboven afgebeelde werk is voor mij een ‘ervaring’, een ‘genieten’, het even proeven van ‘gelukzaligheid’, soms met een traan.Het is moeilijk uit te leggen. Het is een soort ‘voelen’ en ‘ontroerd’ worden bij het beleven van het schilderij, waarbij woorden overbodig zijn – een ‘ervaring’ die bijna niet in woorden te vatten is.Het zal wel te maken hebben met de interactie tussen mezelf en de manier waarop beeldaspecten verwerkt zijn, en het geheel maken tot een juweel, waarin ik helemaal kan opgaan en de buitenwereld eventjes afsluiten. ….. Ja, ik beken. Ik ben gek van dit werk". En nog steeds ! Om nog even terug te komen op 'tussendoor', zojuist (het is nu zaterdag middag) heb ik telefoon gehad van de opnamedienst van Gasthuisberg met de mededeling dat ik maandag verwacht word voor opname in het ziekenhuis. De laatste weken/maanden ging het steeds van kwaad naar erger, en nu werd het zo zwaar om dragen voor mijzelf en mijn echtgenote, dat we in overleg met de prof. van inwendige, die mij reeds decennia kent, hebben besloten dat een opname de beste manier zou zijn om alles eens grondig te onderzoeken en in overleg met alle betrokken diensten hopelijk tot een oplossing te komen. Ik ga dit bericht nu publiceren, en dan alle programma's sluiten zodat het bureaublad wederom zichtbaar wordt. En die twee lachende gezichtjes kunnen wonderen doen. Zo toveren zij elke ochtend bij het aanzetten van de pc een glimlach op mijn gezicht : een fijne start voor elke dag ....

181 | Schildering 19 'Stoelendans' ... ?

Het 'hout vasthouden' waarmee ik mijn vorige bericht beëindigde heeft dus niets opgeleverd, want de ongemakken betreffende mijn darmstelsel zijn enkel maar erger en frequenter geworden. Terwijl tot voor enkele maanden gewoonlijk één of twee keer per maand 'de grote zuivering' (zo noemde ik meestal die diarree-opstoot van één enkele nacht) plaatsvond, leef ik steeds meer in de omgekeerde wereld waarin een dag, en laat staan nacht, zonder maag- en darmproblemen de uitzondering zijn geworden. Het werd zo erg en hopeloos dat ik vorige week donderdag in de namiddag nog naar Leuven naar 'spoed' ben gegaan, waar de bloedresultaten niets ernstigs aangaven, met uitzondering de schildklieractiviteit die te hoog was, en die symptomatisch zou kunnen zorgen voor o.a. zenuwachtigheid en gejaagdheid, spierzwakte (krachtverlies in de spieren), toegenomen eetlust, maar soms ook afgenomen eetlust, darmklachten, diarree of vaker ontlasting, snelle geïrriteerdheid, angst ... Het zou dus aangewezen zijn om vooreerst 'endocrinologie' te raadplegen, maar de vroegste afspraak is voor midden augustus. Dat wil zeggen dat ik nog minstens 3 weken deze ondraaglijke ongemakken zal moeten doorstaan ... En wat doe je dan op de terugweg naar huis om je zinnen te verzetten? Genieten van de kleuren en vormen van de wolkenformaties ... In mijn vorige bericht had ik reeds melding gemaakt van het feit dat de schildering 'Kamp' mij niet echt aanstond. Ik had het werk in mijn atelier zelfs omgekeerd opgehangen, omwille van de vermeende figuratie die te sterk aanwezig zou zijn. Maar ook dan nog werd ik steeds geconfronteerd met een onbehagen bij het zien van het werk. En uiteindelijk heb ik dan op 15 juli de energie gevonden om de schildering bij te werken. 'Kamp' ('Camp') Olieverf op doek (Oil on Canvas) - 140cm x 100cm (55,1in x 39,4in) - 15 juli 2016 (July 15, 2016) De voorbije weken ben ik er in geslaagd tijdens de uitzonderlijke momenten dat ik me redelijk goed voelde toch aan een nieuwe schildering te werken. Het is een schildering geworden (of in wording) die ik de titel gegeven heb van 'Stoelendans', naar aanleiding van de vele krantenartikels over stoelendansen in de bedrijfswereld. En nu zit ik met het probleem dat ik van plan was deze schildering verder af te werken, maar dat er ook een stemmetje is dat mij waarschuwt 'Het is goed zo, afblijven!'. Tja, wat nu gedaan? Zou ik het zo laten, of toch maar het ingewikkelde buizenspel, iets rechts van het midden beneden, een koperkleur geven? 'Stoelendans' ('Musical Chairs') Olieverf op doek (Oil on canvas) 120 cm x 80 cm (47,24 in x 31,5 in) 23 juli 2016 (July 23, 2016) still in progress, or ...?

180 | OEF ... EN HOUT VASTHOUDEN ...

Na een schilderinactiviteit van 27 dagen heb ik de voorbije maandag opnieuw de schilderskwast ter hand genomen om over het doek met de houtskoolschets, dat reeds enkele weken stond te wachten, eindelijk met kleur en vorm een reis aan te vatten. Het was even wennen, zelfs het uitsmeren van de olieverf en het mengen deden even vreemd aan. Maar het deed deugd. Na 3 uurtjes seinde mijn body dat ik aan de grens zat, en dus beter kon stoppen, om te voorkomen dat het mij de volgende dagen zuur zou opbreken.     En geloof het of niet, maar de dag daarna ben ik om 8 uur 's morgens begonnen met schilderen, en ben ik in de namiddag doorgegaan, met enkele pauzes en steeds gerelaxt. En omstreeks 16.30 uur was schildering 18 'Kamp' klaar. Een hele dag schilderen, nooit had ik durven dromen dat mij dit nog zou gegund worden. Dat het schilderen een therapeutische waarde had, daar was ik reeds langer van overtuigd, maar dat het zich zo letterlijk en snel zou manifesteren, dat leek mij onmogelijk. In ieder geval heb ik er enorm van genoten. 'Kamp' ('Camp') Olie op doek (Oil on canvas) 140cm x 100cm (55,1in x 39,4in) 5juli 2016 (July 6, 2018) Achteraf bekijk ik deze schildering met gemengde gevoelens omdat o.a. het figuratieve iets te sterk aanwezig is, naar mijn gevoel althans. Ik heb het werk thuis ook al eens volledig omgekeerd opgehangen, en dat beviel mij meer. En sommige details uit het werkvind ik beter, sterker, en in ieder geval minder druk dan het geheel. Oordeel zelf.     Ik hoop de volgende weken rust en genot te vinden o.a. in het schilderen, en ook conditioneel er wat op vooruit te gaan, want na het voorbije half jaar, dat zwaar was met 129 keer naar Leuven, oftewel meer dan 4000 km extra op de teller, zijn de eerstvolgende 3 weken vooralsnog vrij ......... hout vasthouden ....

179 | WACHTEN ... INFILTRATIE ... HOPEN ... DROMEN ....

2016 is tot nu een zeer druk en zwaar jaar geweest met 27 trips naar Leuven voor raadplegingen, onderzoeken, chirurgische ingrepen, therapeutische gesprekken, ... en dan tussendoor nog voldoende energie vinden om 2 maal per week een halve dag naar de academie te gaan, dat lukte slechts af en toe. Heel het schilderverhaal geraakt niet echt terug op de rails, zelfs het thuisatelier blijft vaak verstoken van de practijk van het schilderavontuur. Enkel als plaats om te mijmeren doet het soms dienst. Dat is iets, maar ... Omdat dit bericht nogal veel tekst bevat, die dan ook nog eens niet over schilderen of kunst handelt, heb ik het wat opgefrist met enkele sfeerbeelden van mijn thuisatelier, alwaar alles een sfeer van wachten ademt, en ook enkele foto's van Josse, de pauw van 'De Blauwe Schuit' in Leuven, alwaar we nu en dan het nuttige koppelen aan het aangename. Na de SIG-infiltratie van 12 mei in Pellenberg, die echter totaal geen resultaat had, ben ik vorige week 2 keer naar Fysische Geneeskunde geweest in Gasthuisberg, en daar insinueerde men, na studie van de NMR en EMG, en na overleg, dat een chirurgische ingreep vanwege een kanaalvernauwing in de onderrugwervels wel eens voor een oplossing zou kunnen zorgen. Maar eerst ging men alle specialisten van de andere disciplines raadplegen. Men zou mij later telefoneren om een voorstel te doen. En gisteren in de namiddag kreeg ik een telefoontje van 'Fysische Geneeskunde' met het nieuws dat het misschien toch raadzaam zou zijn om vooralleer aan een operatie te denken, eerst nog een infiltratie te proberen. Deze infiltratie zou anders zijn dan de vorige, en zou in de vernauwingen kunnen zorgen voor een ontzwelling. Dit was waarop ik in stilte had gehoopt, dat een operatie niet echt noodzakelijk zou zijn. En als de infiltratie de rugpijnen kan milderen, en misschien de spierzwakte in de benen lichtjes kan verbeteren, dan al zou ik de koning te rijk zijn en een, gat (gaatje) in de lucht springen, want dan mag ik opnieuw dromen van het schilderen, en vooral van het lichtjes ravotten en sjotten met de kleinkinderen, en van te kunnen wandelen met mijn eega, hier of in Zeeland, van een toertje met de hond te doen,... ach, wat zal ik content zijn moest dit kunnen. En nu wacht ik natuurlijk ongeduldig op een telefoontje van Pellenberg, want de afspraak voor die infiltratie moest nog vastgelegd worden.

178 | ELK NADEEL HEB ZIJN VOORDEEL ...

De laatste maanden mocht ik aan den lijve ondervinden dat de Cruijffiaanse uitspraak 'Ieder nadeel heb zijn voordeel' maar al te waar is, want nu het mij fysiek steeds minder goed gaat, ben ik terug aan het lezen gegaan. En dat was nodig want in mijn boekenkast stonden nog enkele tientallen ongelezen boeken.     Het eerste boek 'Hoe ik talent voor het leven kreeg' van de Iraakse asielzoeker en sedert 1998 in Nederland wonende schrijver Rodaan Al Galidi, was een turf van 472 pagina's, die de rauwe werkrelijkheid van asielzoekers en vluchtelingen openbaarde, vaak zelfs erg humoristisch. Het tweede boek(-je) 'Mijn dinsdagen met Morrie' van Mitch Albom werd mij aangeraden door mijn therapeute. Dit boek van 166 pagina's las ik uit op 2 dagen : mooi en aangrijpend, met ook wel enkele herkenningspunten. Dit boekje zal ik zeker meermaals lezen. Momenteel lees ik 'De kunsten van het leven' van Henk Smeysters, af en toe diagonaal omdat het nogal lang duurt vooralleer datgene aan bod komt dat mij echt interesseert, namelijk hoe kunst bijdraagt aan een emotioneel gezond leven. In het boek las ik dat in de gezondheidszorg vandaag vaak mensen van vlees en bloed vervangen worden door getallen en protocollen. En toeval of niet, maar toen ik vorige vrijdag bij de controlearts van F.O.D. was, moest ik onwillekeurig hieraan denken. Er werden stereotype vragen gesteld, maar wat ikzelf als problematisch ervoer, momenteel en naar de toekomst, dat verwoorden, daar kreeg ik geen gelegenheid voor. Het was een korte en kille ervaring die mij verbouwereerd achterliet. En, alhoewel ik de laatste tijd meerdere lessen heb moeten missen in kasteel Meylandt, ook voorbije zaterdagvoormiddag, heb ik die zaterdagnamiddag toch nog 9 doeken geprepareerd met een magere grondlaag (olieverf sterk verdund met terpentijn). Het weer was goed, en de doeken konden buiten drogen. Om de 9 doeken achteraf verder te kunnen laten drogen en uitgeuren moest ik eerst plaats maken aan de muren van mijn atelier. En enkel het laatste schilderij 'I.A.M.' kon blijven, maar dan in een andere, horizontale positie. En nu bleek deze positie ook te kunnen, en misschien zelfs de schildering sterker te maken.

177 | FRUSTRATIES --> SCHILDERING 17 : ' I.A.M. '

Op dehomepagina van mijn Cobalusblog staat rechts bvenaan het volgende tekstje : ' SCHOONHEID LAAT ZICH PAS ONTSLUIEREN DOOR OGEN DIE GEWEEND HEBBEN '('Beauty can be easily unveiled just by eyes that have wept'). In alle eerlijkheid denk ik te mogen zeggen dat ik nog nooit zoveel geweend heb als de laatste jaren. Ja, ik weet het, sommigen uit mijn kennissenkring zijn van oordeel dat ik teveel persoonlijk in mijn blog naar buiten breng. Maar dit werkt bevrijdend, en ik ben er zeker van dat er zo nog honderden, ja duizenden, zijn die vaak in stilte, en onzichtbaar voor de buitenwereld, wenen, omdat hun draagkracht ongelooflijk zwaar op de proef wordt gesteld, en ook die van hun partners ... niet te onderschatten ... En in de buitenwereld stuit men dan vaak op onbegrip en soms zelfs verwijten ... Tot nu toe hebben begrippen zoals 'SCHOONHEID', 'ESTHETISCH GENIETEN'en 'CREATIVITEIT'altijd een belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Het intens kunnen genieten van de natuur en van de beeldaspecten in de kunst, heeft altijd al het leven gekruid. Maar sinds enkele maanden zijn mijn ogen zo sterk verslechterd dat ik met de grootste moeite teksten kan lezen op display's, computerschermen en kranten. En dan zijns er nog de steeds erger wordende rugpijnen. En de vele vermoeiende trips naar Leuven. Het is moeilijk om nog ergens de energie te vinden om te schilderen. En toch ... Vandaag, maandag 6 juni 2016, heb ik schildering 17 van dit academiejaar gemaakt : de neerslag van wie ik momenteel ben, met al mijn frustraties omwille van o.a. de gesel van de algemene spierzwakte en de lage rugpijn, en ook omwille van de achteruitgang van mijn 'zien'.Dit komt mijn schilderen niet ten goede ... of toch, misschien kan juist deze zwakte door zijn ruwheid, onnauwkeurigheid, snelheid, improvisatie, ... als een andere sterkte beschouwd worden. ' I.A.M. ' Olieverf op doek (Oil on Canvas) 6 juni 2016 (June 6, 2016) Nog enkele details :

176 | ZWARE BERGETAPPE MET HOGE PIEKEN EN DIEPE DALEN, EN OOK SCHILDERING 'GOLEM'

Het jaar 2016 is nog niet halverwege, en mijn verzameling armbandjes zou het vermoeden kunnen wekken dat ik naar één of ander festival ben geweest. Tja, met de 2 trips van deze week erbij, zullen het in totaal tot nu 20 uitstappen naar Leuven zijn. Dat is al een serieus festival. En de voorbije 4 weken zijn allesbehalve lichtvoetig en aangenaam geweest. De SIG-infiltratie van 12 mei in de benedenrug links heeft helemaal geen oplossing gebracht voor de pijnlijke onderrug, integendeel het is bij momenten alsmaar erger geworden, en soms echt ondoenbaar. Gelukkig kan ik volgende week op consultatie in Pellenberg, want zo kan het niet verder. En de huidkanker op mijn hoofd is op 17 april chirurgisch verwijderd. Die ingreep duurde anderhalf uur. De wond is nu nog aan het helen, in afwachting van een nieuwe behandeli,ng van de gehele hoofdhuid met het meest recente product 'Picato', in de hoop dat deze behandeling effectief zal zijn ... Eén van de dingen die mij ook serieus zorgen baart is de zeer snelle achteruitgang van mijn ogen. Ze gaan letterlijk zienderogen' achteruit. Enkele maanden geleden kon ik nog probleemloos de krant lezen. Dat gaat nu niet meer! Enkele maanden geleden nam mijn rechteroog het zien hoofdzakelijk over van het linker waarin de 'serosa centralis' duidelijk aanwezig was (Zie ook bericht 128). Nu is deze 'serosa centralis' ook duidelijk waarneembaar met het rechteroog. In de praktijk wil dat zeggen dat ik nergens nog een rechte lijn kan waarnemen, want in elke rechte zie ik een golving of een deuk. Alles wordt stilaan meer en meer vervormd. Oorzaak voor deze 'serosa centralis' is de cortisone die ik echter nodig heb i.v.m. 'Addison' o.a. Het schilderen is dan ook de laatste tijd erg op de achtergrond geraakt, omdat de fysische en mentale draagkracht erg op de proef werden gesteld. Maar vorige week heb ik me enigszins kunnen herpakken, en ben ik opnieuw naar de lessen aan de academie geweest, en ook in het thuisatelier heb ik geschilderd. Het resultaat van die 16de schildering van dit academiejaar is 'Golem'. 'Golem' Olieverf op doek 80 cm x 100 cm 29 mei 2016 En momenteel is het zaak te proberen alle mogelijke doemsenario's voor de toekomst te bannen, en zoveel mogelijk positieve bronnen aan te spreken en te absorberen. Zo zijn er de kleinkinderen, waarvan de jongste enkele dagen geleden verjaard is. Voor hem heb ik een klein schilderijtje gemaakt. En zo zijn er de begrippen authenticiteit en verwondering, die ik probeer steeds hoog in het vaandel te houden. Het is verrassend hoe de natuur momenteel zijn gang gaat. De vuurpijlen in onze tuin. En de honderden maretakken, onderweg tussen Leuven en Zaventem. En 'Josse', de pauw van 'De Blauwe Schuit' in Leuven, die op een tak zat te wachten op warmte en zon. Of de verrassingen in de wolkentaal. Prachtig.

175 | KAN ER NOG IETS BIJ ?

Beste, Dit bericht gaat niet over schilderen, maar over perikelen. Voor mij is het een manier om te communiceren, om te verwerken, om ermee om te gaan. Niets verplicht U om dit verder te lezen. In het vorige bericht beschreef ik de inhoud van mijn rugzak, en één van de onderdelen was o.a. de reeds enkele jaren bezig zijnde problemen met de hoofdhuid die dagelijks verzorging nodig had om te voorkomende dat de korstvorming zou ontsporen in huidkanker (er is een biopsie genomen, en ik verwacht deze week de uitslag ... ? En eergisteren heb ik de uitslag van de biopsie vernomen. Het is effectief een beginnende huidkanker, die echter niet agressief zou zijn, maar wel geopereerd dient te worden. Die chirurgische ingreep staat gepland ergens half mei. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dit niet te hebben verwacht, alhoewel ik toch naar zulke raadplegingen steeds ga, een beetje ongerust, is het nu nefrologie, of urologie, of hematologie of zoals nu dermatologie. Het kwam toch wel hard aan. Dit is, na de prostaatkanker van 2002, de chronische meloïde leukemie van 2003, en de tweemaal niertumoren vanaf 2005, de vierde kanker .... Onze draagkracht wordt serieus op de proef gesteld. Komt daarbij nog het feit dat de ziekte van Crohn zich de laatste weken dag en nacht uitbundig (sorry, slechte woordkeuze) manifesteert, wat mij nog meer aan huis bindt dan voorheen, en wat ook mentaal alles nog verergert. Dat die SIG-infiltratie tegen de rugpijn maar snel komt, zodat dit misschien toch al een beetje verlichting kan meebrengen. Maar het is duidelijk dat de meimaand een zware maand zal worden. En het schilderen? Daar kom ik niet meer toe, hoe graag ik het ook zou willen. Ook vandaag heb ik noodgedwongen moeten passen voor de schilderles in kasteel Meylandt. En toch zal ik nog een schilderijtje moeten maken voor de verjaardag van mijn jongste kleinkind. Dit moet ik absoluut klaarkrijgen voor eind mei!

174 | ZWARE RUGZAK ... SCHILDERING 14 ... TENTOONSTELLING IN HET VOORUITZICHT ...

't Was van zaterdag 26 maart 2016, dus vier volle weken, geleden dat ik nog verf uit een tube had geknepen, op het palet had gemengd, en op doek had aangebracht. En ik herinner het me nog erg helder hoe goed het me had gedaan, die voormiddag in de academie Meylandt, ofschoon ik me die ochtend mezelf had moeten overreden om toch maar te gaan. De weken voordien waren immers erg zwaar geweest, en ook nadien nog tot vandaag, met trips naar artsen, ziekenhuizen, onderzoeken (een 15-tal reeds voor dit jaar), met Crohn die zich de laatste weken opnieuw manifesteert (en enkel een veilig gevoel meebrengt wanneer er een toilet in de onmiddellijke omgeving is), met een ingegroeide teennagel, die ondertussen chirurgisch is behandeld en aan de beterhand is, met evenwel nog dagelijks verzorging door het 'Wit-Gele Kruis' (alle respect en dank voor deze mensen), met een bij wijlen bijna ondraaglijke lage rugpijn, waarvoor in mei een infiltratie in Pellenberg is voorzien, met de dagelijkse verzorging van de hoofdhuid om te voorkomen dat de korstvorming zou ontsporen in huidkanker (er is een biopsie genomen, en ik verwacht deze week de uitslag ... ?) met de nogal sterke achteruitgang van mijn ogen, die ondanks de inspuitingen niet verbeteren, integendeel, met Addison, CML, nierinsufficiëntie, algemene spierzwakte, neveneffecten medicatie, ... ... Enfin ... De rugzak is uitermate zwaar geworden, en overspant de afstand van kop tot teen ... En nochtans waren er ook lichtpunten tijdens die eerste maanden van dit jaar. In hoeverre o.a. de kinderen en kleinkinderen, en de muziek, en het schilderen (nu echter moeilijk op te starten) de leveranciers zijn van energie en goedgevoel, heb ik in een vorig bericht uitgelegd. Maar er was/is meer. Zo ben ik op vrijdag 1 april met petekind 'Daan' mee gegaan naar de speeltuin 'Scoutsrally'. Het was een zonnige dag. En het deed deugd! En mijn echtgenote kon me overhalen om nog eens samen voor twee dagen naar Zeeland te gaan met een overnachting in 'Villa Magnolia' in Oostkapelle. Die trip was wel vermoeiend, maar deed enorm deugd. En zaterdag 23 april 2016, heb ik nog eens een poging gedaan om in academie Meylandt te gaan schilderen, en dat lukte, en ik heb er plezier aan beleefd. En dit resulteerde in schildering 14 van dit academiejaar : 'W.I.M.' W.I.M. Olieverf op doek (Oil on Canvas) 120cm x 80cm (47,24in x 31,50in) 23 april 2016 (Apr 23, 2015) Deze schildering kan je waarschijnlijk op verschillende manieren benaderen. Je kan het bekijken als een compositie van kleuren en vormen, van ritmes en contrasten, van details en verrassingen. Misschien kan deze schildering ook een plaats krijgen bij de dubbele doeken van de reeks 'Landschappen 2014-2015', want ook voor dit werk stond een landschap van verwoesting ter inspiratie. Het zijn vooral die landschappen met menselijke ellende en verwoestingen die mij de laatste jaren het diepst getroffen hebben, en mij de inspiratie leverden voor die reeks. Uiteindelijk heb ik er nog iets in willen steken, namelijk de kracht van het 'Woord', het Interpreteren' ervan, en het 'Manipuleren' ...gesels van deze tijd ... Vandaar ook de titel 'W.I.M.' Hopelijk kan ik een van de volgende dagen in mijn thuisatelier ook nog eens aan de slag gaan. Voor de volgende weken staan er nog verschillende trips naar Leuven op het programma, met o.a. de controle van hoofdhuid en teennagel, een SIG-infiltratie i.v.m. de rufpijn, en een coloscopie. Het lijkt niet op te houden. En de optelsom van dat alles zorgt ervoor dat de draagkracht van mezelf, en ook van mijn echtgenote, zwaar op de proef wordt gesteld ... Sorry voor deze lange litanie. Het is voor mij echter een middel om het van me af te zetten/schrijven, en om te ontsnappen aan de vereenzaming, want die rugzak met zijn ongemakken en beperkingen houdt je thuis, in je vertrouwde omgeving, en isoleert je toch enigszins ... En toch is er nog een lichtpunt het vermelden waard. Het is namelijk waarschijnlijk dat ik een tentoonstelling kan/mag houden in Gasthuisberg Leuven, samen met de natuurfotograaf Daniël Bols. Deze tentoonstelling zou plaatsvinden van 12 december 2016 t.e.m. 3 februari 2017. Ik hoop tegen die tijd min of meer fysiek in orde te zijn ... Ik kijk er hoopvol naar uit ... !

173 | SCHILDERING 13 'Stille Getuigen' ... OPEN DEUR ACADEMIE ...

Mijn vorige bericht van de voorbije woensdag eindigde met de worden : 'Dan maar wachten op het geschikte moment ...' En die momenten waren er zaterdag in de voor middag in kasteel Meylandt en ook maandag voormiddag in mijn thuisatelier, met de schildering 'Stille Getuigen' als resultaat. Dit werk kan zowel verticaal als horizontaal worden genoten. 'Stille Getuigen' ('Silent Witnesses') 80 cm x 100 cm (31,5 in x 39,4 in) 7 maart 2016 (March 07, 2016) En nog enkele details :                 En vandaag, dinsdag, is het recuperatiedag, want er staan nog enkele trips naar Leuven op het programma, met onderzoeken/raadplegingen op drie verschillende afdelingen ... en dan maar hopen dat er voor de zaterdag voormiddag in Meylandt genoeg energie overblijft om de verf uit de tubes te drukken op het palet, om schildering 14 aan te vangen ... En nog iets : Op zondag 20 maart 2016 van 14 tot 18 uur is iedereen welkom op de open ateliers schilderkunst, tekenkunst, fotookunst en vrije grafiek in Kasteel Meylandt